Tawerna.biz - Forum

No właśnie. Co dla was znaczy fantastyka?

Dla mnie to odskocznia od tego wrednego świata, ratunek. "Miejsce" gdzie można wszystko. Dlatego też wolę Władcę Pierścieni a nawet Eragona, niż Wiedźmina itp. Wolę tą pozytywniejszą fantastykę.

Dla mnie to zwykły, brudny świat, w którym magia czyni więcej zła, niż dobra. Miejsca fantastyczne są powiązane z magią i zdarzeniami nadprzyrodzonymi, Wiedźmin jest dla mnie świetnym odpoczynkiem od tych bajecznych, mięczakowatych uniwersów z zrypanym Eragonem na czele. Tolkien przynajmniej napisał coś nie dla dzieciaków...

Zwykły brudny świat? A co w nim ciekawego? Mam taki na co dzień, wystarczy.

Fantastyka pytasz? Pozwolisz że umieszczę tu wpis mojej encyklopedii fantasy?

CZYM JEST FANTASTYKA?
Próby zdefiniowania słowa "fantastyka", przypominają łapanie mgły w sieć rybacką.
Fantastyka jest płynna i stale ulega zmianom(tu dodam swe zdanie: również w książkach i grach fantasy), nie ma stałych granic. Jej światy wpływają do naszego świata i wypływają z niego zawsze bliskie, lecz często dostrzegalne  oczyma wyobraźni. Fantastyka, zawiera mity, legendy, baśnie i podania ludowe(kolejne zdanie: niektórzy stale je zmieniają np. elfy były "wróżkami", teraz humanoidami z szpiczastymi uszami, długimi włosami przeważnie, melodyjnym głosem...), choć istnieją one także i poza nią.
Obejmuję magię - zarówno naturalne czary elfów(te wróżki), wróżek i duszków,  jak i bardziej uczoną magię ludzkich czarodziei. Na nic się nie zda próba zdefiniowania fantastyki poprzez jej przeciwieństwo. Przeciwieństwem fantastyki jest rzeczywistość - jednak twierdzenie, że fantastyka jest nieczysta, uznałoby się, że one nie istnieją.
Sama forma tworów i istot ze świata fantazji jest zmienna. Wiele z nich to zmiennokształtni: dżinn może się stać dymem czy mglistym oparem, ludzie potrafią przeistaczać się w wilki, wampiry równie przybierają postać nietoperza, jak człowieka, leśne duszki mogą być zarazem wysokie jak najwyższe drzewo albo małe jak źdźbło trawy. A bardzo wiele z nich posiada wielorakie aspekty, jak troista bogini, objawiająca się jako młoda dziewczyna, dojrzała kobieta lub leciwa starucha, może ona być niewinna, opiekuńcza lub mściwa, zależnie od nastroju. Inny przykład to orientalny smok(zdanie:który ma prawie takie same cechy co bogowie Ashanu),  sprowadzić deszcz, który sprzyja wzrostowi rośli, ale czasem powoduje powodzie.
Podzielenie rozmaitych istot, stworów, osób na grupy, szczególnie się okazało niełatwym zadaniem.
Stworzenia te przypatrując się - zbliżając się i wyczekując - gdy o nich się pisze, wiemy wówczas, że nie lubią, jak się je przyszpila i więzi.

Nieco to skróciłem, ale według mnie również fantastyka to "nauka" o wszelkich istotach, które nie żyją w rzeczywistości(wyjątkiem, mogą być prawdzie ludzie, ale nie posiadających mocy, takich jak ożywianie trupów, magii, wytwarzanie mikstur...). Zaś fantastyka u mnie to jakby jedzenie a "podróż" wokół jej to deser.

Brawo, Nightin. A słownik piętnastu języków autorskich też już napisałeś? ...

No więc, dla mnie fantastyka to sposób na życie, sposób na wyrażenie siebie. Dzięki fantastyce mogę rozwijać się pod wieloma względami, spełniając tym samym potrzebę samorealizacji. Poza tym, jak to ujął Pierzak, jest to swego rodzaju odskocznia od śmierdzącego, szarego świata rzeczywistego...

Fantastyka... Hmmm... Mogłabym napisać: znaczącym tworem zbiorowej wyobraźni, ale to za mało. Życie samo w sobie jest dość monotonne i przykre, a w świat fantasty zawsze można uciec.
Bo, co może robić osoba w realu, jeśli się w nim nie odnajduje?

Egzeq - Eragon pod względem fabuły jest dość płytki, fakt. Ale czyta się go o wiele łatwiej niż Tolkiena, co dla wielu jest dużym plusem.
Wiedźmin jest okej, jednak opowiada o rzeczach raczej przyziemnych... Mimo domieszki magii.
Ale i tak wolę Władcę.

Fantastyka...... jest dla mnie światem marzeń, myśli studnią bez dna, która jest najlepszą odskocznią od szarego i nudnego świata, w którym na codzień życia. Co do magii to nieodzowna część fantastyki, która w znaczny sposób przyciąga mnie do pogrążania się w świecie fantasy. A co do książek  i gier o fantastyce to jedne są fajne, inne nie, nie ma co na ten temat dyskutować, bo każdy ma na ten temat własne zdanie. Jednak na pewno większość miało w rękach takie klasyki jak Władce Pierścieni Tolkiena, Eragona,czy wiedźmina, które całkiem się od siebie różnią, ale które stanowią nieodzowną całość świata fantastycznego.

Fantastyka jest dla mnie światem w którym ożywa moja wyobraźnia, dzieją się rzeczy, ktore nie miałyby miejsca w realnym świecie. To także "wymiar" w którym dobro walczy ze złem; walka pełna intryg, przygód oraz nie do końca wiadomo kto wygrał - szala zwycięstwa co chwilę przechyla się to na jedną, to na drugą stronę. :)

no a poza tym dla mnie to HoMM ;)

Dla mnie fantastyka jest sposobem na oderwanie się nieraz od rzeczywistości. I ja szczerze mówiąc wolę wiedźmina, w którym nie ma bohaterów niezniszczalnych ( bez przesady z tą fikcją :) ), każdy ma jakieś słabości co czyni ten świat podobny do naszego i dzięki temu nieraz mogę sobie pomyśleć "Ci to mają CENZURA" co sprawia, ze czuję się lepiej. Na doła jest Sapkowski dobry ;)
Ale innymi także gardzić nie będę gdyż są równie dobre.

Fantsastyka - świat nierealny do którego można wrócić kiedy ten realny stanie się zbyt realny... Przepełniony stworami, istotami nieistniejącymi realnie... świat który przepełniony jest zdradą, intrygami, pięknem, wojnami.. słowem całością z której składa się człowiek... :P

Dla mnie Fantastyka jest magią elfami Krasnoludami i innymi fantastycznymi stworami ale nie takimi cukierkowymi ale mrocznymi ciekawym i jest też dla mnie światem pełnym przygód.

Dla mnie fantastyka to ucieczka przed mroczną rzeczywistością    ;D . Dzięki niej mogę zapomnieć o swoich problemach   :-\  i zawsze można mieć z niej trochę zabawy.   (wiem co mówię) Mam młodsze rodzeństwo a kiedy tylko wrócę ze szkoły
od razu mnie obskakują wrzeszcząc: Rasa?  Rasa??

Przyznam że zawsze mnie to bawiło     :D
   

Czym jest dla mnie fantastyka...

Fantastyka to dla mnie wehikuł czasu, mogę się w kilka sekund przenieść z szarego, brzydkiego świata, do świata niekończących się opowieści, stworów, magii; czyli świata Fantasy. Świat ten to studnia bez dna, gdzie nic się nie kończy. Jest to miejsce gdzie mogę się uspokoić i wiele więcej. Ze względu że bardzo lubię Fantastykę, gram w Heroes of Might and Magic od momentu wydania części trzeciej, do czasów teraźniejszych, części piątej. Świat Fantastyki to świat w którym nigdy nic się nie kończy. Pozdrawiam.

Fantastyka to coś pięknego. W każdej chwili mozna wziąść książkę, komiks lub wejsc na kompa i....."odpłynąć". Gdyby nie bylo fantastyki, to wszystko (moim zdaniem) bylo by 'szare', nudne. O czym by pisarze pisali? Przecież 80% komiksów, książek to czysta wyobraźnia. A gry na kompa? Pewnie same GTA lub Simsy. Fantastyka to drzwi które pozwalają ci odprężyć i oderwać się od wszystkiego (np.od nauki). Czesto ludzie żałują ze mieszkają w centrum miasta, bo tam tylko smród, spaliny i nic więcej. Chcą uciec od tego wszystkiego, chcą wziąść urlop, bo są w ciągłym biegu. Tak samo tutaj, uczysz sie, chodzisz do szkoly, co tydzien jakies big testy, kartkówki, a tu bierzesz 'fantastykę' do ręki i na chwile zapominasz o wszystkim.

Fantastyka to całkiem inny wymiar i rzeczywistość,świat w którym poruszam się od jakiegoś czasu i w którym czuje się całkiem dobrze.To "Świat czarownic"bo od tej właśnie serii rozpoczeła się moja przygoda z nią.

Fantastyka to po prostu odskocznia od realnego świata, w której możemy się bawić(ja tam lubię pisać opisy stworów) czy czymś zaciekawić.

Dokładnie tak. Fantastyka to odbicie naszej wyobraźni, tej drugiej strony świata, w której podświadomie pragniemy przebywać, lub choć na chwilę do niego trafić.
Nie może ona zaciekawić osoby o płytkiej wyobraźni czy zbyt realistycznym i chłodnym pojrzeniu na wszystko co nas otacza. Aby cieszyć się z czytania/grania/oglądania fantastyki niezbędna jest obszerna wyobraźnia i bardziej swawolna interpretacja rzeczywistości. Wtedy z fantastyki można czerpać najwięcej przyjemności- indywidualnie interpretować i dociekać by krok po kroku (podczas czytania/grania/oglądania) stawać się jej częścią  ;)

Powiedziałbym od siebie, że dobre fantasy powinno łączyć te marzenia nt. wspaniałych epickich wydarzeń i miejsc itp. ale też zawierać coś, co budzi lęk, jakieś bardziej negatywne emocje. Powinno pozwalać się bawić czytając o wszelkich nierealnych przygodach, ale też dać jakiś powód, okazję do rozmyślania nad tym co całkowicie prawdziwe.

Przelanymi na papier wytworami wyobraźni autorów, którzy w ten sposób przedstawiają nam wizję jakiegoś świata przez siebie wykreowanego. Różni się od innej literatury tylko tym, że możliwości autorów fantastycznych są praktycznie nieograniczone.

Och, może ja też rozpocznę drugą rundę, bo w pierwszej nie dałem zbytnio dużo do rozumienia.

Otóż większość z was napisało, że jest to pewien rodzaj odpoczynku od normalnego świata. Z tym się zgodzę, chyba dla każdego tymże jest. Dla mnie jednak nie jest to świat różniący się od tego zbytnio. Nigdy nie przepełniałem swej wyobraźni, czy też kreowanych światów magią, czy też 100+ gatunkami elfów. Czemu? Być może dlatego, że wolę twardy klimat, bez żadnej magii, przy 50% zawartości niej w powietrzu, tylko wybierającej istoty na swe wpływy bardzo stronniczo. Dlatego wolę Wiedźmina, zamiast bajeczek typu Eragon, czy jakieś tam Znaki Elfów.

Oczywiście, egzequ. Książki typu Wiedźmin to również ciekawe klimaty. Każdy ma swój gust po prostu, i od tego jest ten temat.

Dlatego wolę Wiedźmina, zamiast bajeczek typu Eragon, czy jakieś tam Znaki Elfów.

Ale ty rzeczy porównujesz Eragona który został napisany przez kilkunastoletnie dziecko i Wiedźmina który został napisany przez odrosłego, doświadczonego pisarza.
Poza tym to dwa różne światy.

Ale ty rzeczy porównujesz Eragona który został napisany przez kilkunastoletnie dziecko i Wiedźmina który został napisany przez odrosłego, doświadczonego pisarza.
Poza tym to dwa różne światy.

Właściwie to nie ma nic do rzeczy. Poza tym obecnie Paolini ma 20-kilka lat, a nadal pisze jak pisze. To, że to dwa różne światy wiem, i głównie dlatego preferuję doroślejszą literaturę typu "Wiedźmin".

Czym jest dla mnie fantastyka?
Przede wszystkim ucieczką od dnia codziennego. Właśnie za to ją kocham.

Jeśli chodzi natomiast o literaturę "Wiedźmina" i "Gildii Magów" nic nie pobije jak dla mnie. Jeśli chodzi o "Eragona" 1 część bardzo mnie rozczarowała tak,że nie chciałam czytać dlalszych części. Jedynie Saphira mi się w miarę podobała. Reszta była do bani. Takie jest moje zdanie.

Nie spodziewaj się wielkich rzeczy od dziecka które nie ukończyło szkoły a kasa przewróciła w głowie :P. Ogólna historia była nawet nieźle wymyślona ale reszta szkoda gadać... >:( A po obejrzeniu filmu to totalna złamka  :spi: mam nadzieję, że z 2 cześć nie zrobią filmu... no chyba , że się naprawdę postarają i nakręcą coś bardzo fajnego.

Dla mnie fantastyka jest jak... "coś".
Takie "coś", co można codziennie odkrywać z innej strony, na nowo. "Coś", co może umilić chwile, albo stać się życiem. "Coś", co może dawać nam siłę, ale odzierać nas z niej. Fantastyka nie ma granic i to jest w niej piękne. Piękne jest, to że autor coś wymyśla, a to staje się i nie ma odwrotu. I tylko od autora zależy jaka ta fantastyka będzie. Czy będzie nas zachwycać, przerażać, czy wzruszać. Czy będzie o świecie wyśnionym, czy o nędznym, realnym.

"TO" jest fantastyka.

Przepraszam, za odkopanie, ale:

fantastyka jest dla mnie zdecydowanie najciekawszym gatunkiem literackim, pozwalajacym w praktyce na nieograniczoną niczym swobodę i inwencje w tworzeniu światów i postaci.