[Waverley]

Mam taki wierszyk, napisałem go sobie w notatniku - oto on:

Alaryku, Alaryku,
Głupi, naiwny pierniku,

Myślałeś, że mnie pokonasz,
Że ja u stóp twych już konam,

Lecz ja miecz ci wbiłem w serce,
Oddaliłem się w rozterce,

Czy mam poćwiartować cię,
Czy też wilkom dać cię zjeść?

Wtedy wpadł do głowy pomysł
Najbardziej z mych wyjątkowy.

Postanowiłem ja, że
Markal zaraz wskrzesi cię.

Wtedy ja znów cię zabiję,
A jak to mi się już znudzi,
Poproszę jaszczuroludzi,
By przecięli twoją szyję,

By zrobili to dokładnie,
By na ścianie twoja głowa
Wyglądała dużo ładniej
Niźli głowa Veyerowa.

Oceńcie (tak to się pisze? )   

A, no i muszę jeszcze wymyślić tytuł 

[Widmax]

Wiersze w zasadzie mogą być, są bardzo ciekawe. Mi się akurat podobają te wiersze, które się rymują. Tytuł może być taki, który kojarzyłby się trochę z Herosami.

[Tazol]

Ja bym zmienił kilka linijek. Niektóre słabo się rymują, a poza tym nadużywasz zwrotu "ja". Wypiszę ewentualne zmiany, które może ci będą pasowały:

"Postanowiłem ja, że" na "Postanowiłem więc, że".
Sam rym się nie zmieni, a znacznie wygodniej będzie się recytowało ową linijkę.

"Wtedy ja znów cię zabije" na "Wtedy znowu cię zabije"
To samo co wyżej. Na prawdę można pozbawić tego wiersza zbędnych słów "ja"

"By zrobili to dokładnie" na "I niech zrobią to dokładnie"
Trzy razy z rzędu jest użyte słowo "by", więc trzeba to pousuwać. Z tego co pamiętam to podchodzi pod błąd stylistyczny. Nie jestem pewien, najwyżej mnie Sylath poprawi. W każdym bądź razie raz można użyć, ale nie więcej pod rząd. Stąd ta poprawka.

"By na ścianie twoja głowa" na "Wnet na ścianie twoja głowa"
Ta poprawka akurat jest średnia, gdyż szukałem jakiegokolwiek sposobu na usunięcie słowa "by". Tu trzeba też automatycznie zmienić następną linijkę, by to nabrało jakiegoś sensu

"Wyglądała dużo ładniej" na "Sprawi wrażenie ładniejsze"
Aż musiałem sięgnąć po słownik wyrazów bliskoznacznych. Ta zmiana będzie sensowna tylko z poprzednią.

Co do samego wiersza - brutalny. Swoją drogą ciekawy pomysł, a idea bardzo mi się podoba. Pozdrówcie rodzinkę!

[Sylu]

Słowa "ja" niekoniecznie muszą być zbędne, bo bez problemu mógłby być to celowy zamiar językowy tudzież stylistyczny.
Słowo "by" to samo.

W wierszach powtarzanie wyrazów nie musi być od razu błędem. Może np. przyciągać uwagę na wielokrotnie wypowiadane słowa. Anafora, epifora czy paralelizm składniowy to dość popularne środki poetyckie.

Ale czy w tym wierszu było to konieczne? Nie wiem, nie obchodzi mnie to, ale nie warto usuwać teraz "by", ponieważ może to popsuć kontekst i przesłanie wiersza. Tazol, przedostatnia poprawka właśnie to zaburza.
---------------------------------------

Co do samego wiersza, mieszasz układy rymów.
Za to liczba rymów w każdym wersie jest zbliżona do siebie, dzięki czemu jest zachowana rytmiczność. Lepiej byłoby po równo wszędzie, ale ja też tak zawsze nie robię, bo mi się nie chcę.

Dziwny jest także układ treści, czyli strof, np. oddzieliłeś ostatnie dwie strofy od siebie, co było trochę błędem, bo strofy zawierały wspólną myśl.

"By przecięli twoją szyję,

By zrobili to dokładnie,..."

Widzisz, drugi wers jest dokończeniem pierwszego i nie powinien być w innej strofie.


Napisz jeszcze trochę tego 

Pozdrawiam.

[Tazol]

Hmm, jakaż ta dzisiejsza edukacja języka polskiego jest dobra. Jestem w III klasie gimnazjum, ale nie wiem, że w epice to może uchodzić za błąd, a w liryce już nie koniecznie. Za to wiem, jak opisać zdanie złożone podrzędnie okolicznikowe czasu! Sami oceńcie co w praktyce bardziej by mi się przydało.

Weź Sylath zamień się z moją Polonistką, ok? 

[Sylu]

W epice też nie musi 
Przykładem może być np. przemowa, w której powtórzenia mają zwrócić uwagę na daną myśl. Wiele rzeczy, które teoretycznie są uważane za błędy, w niektórych przypadkach mają uzasadnienie, np. powtórzenie czy zmienny szyk zdania, czyli tzw. inwersja. Spytaj pani, jak masz wątpliwość. Powie Ci to samo co ja 


Takiej wiedzy z literatury nie mam, ale gramatyki to chyba niektórzy poloniści potrzebują, np. moja pani, która mówi okres czasu, [wyłanczać], kombinację "tą+ rzecz. w B." Albo kiedyś powiedziała: "Mamy do wyboru dwie alternatywy". Śmiesznie to brzmi ogólnie.

Teoretycznie nauka o zdaniach składowych wydaje się nieprzydatna, ale dzięki temu znasz zasady stawiania przecinków, umiesz stosować imiesłowy przysłówkowe i imiesłowowe równoważniki zdań. Nie powiesz już: "Przybywając do klasztoru, podziwiał piękno tamtejszych obrazów". Przestaniesz popełniać błędy polegające na złym odniesieniu drugiego zdania składowego do pierwszego, np. "Mama lepiła pierogi dla swoich dzieci, które następnie gotowała". No i na pewno poznaje się bardziej złożone struktury zdaniowe.

Szkoda, że tam niewielu interesuje się gramatyką, bo wtedy zrobiłoby się kącik.

[Tazol]

Rozumiem, jednak nie wiem w jakim celu mam nauczyć się to nazywać? Sama nazwa jest w większości przypadków dłuższa od samego zdania. Jakimś cudem dostałem z tego 4 (Spodziewałem się 2 albo 1...), jednak dalej uważam, iż samo nazewnictwo jest beznadziejne. Sylath, znawco językowy, przedstaw mi swoje poglądy na ten temat.

Przed wysłaniem troszkę poprawiłem posta. Pewnie dalej jest tam jakiś błąd, no ale cóż...

[Sylu]

Ten opis miałeś w wersji takiej jak poniżej? Bo jest to maksymalne rozwinięcie.
Zdanie złożone podrzędnie do 1 zdania składowego, okolicznikowe czasu, wskaźnik zespolenia: zaimek względny "kiedy", zaimek względny pytający: "kiedy".

W tym nie ma nic nadzwyczajnego. Na Twoim etapie edukacji wiesz już chyba, co to jest okolicznik, zaimek względny, błędnie czasem nazywany spójnikiem.

Trochę nie rozumiem Twojego rozumowania. Jakim cudem możesz określać zależności między zdaniami i budowę zdania, nie umiejąc tego nazywać? Żeby dalej brnąc, czyli badać zdanie, musisz nauczyć się podstaw. Nawet do rozpoznania błędów jest to potrzebne, bo musisz wiedzieć, jakie jest to zdanie, np. to zdanie z pierogami. No i na pewno uczy myśleć, bo trzeba czasami trochę kombinować. Zresztą nie wszystko musi być wykorzystywane w praktyce.



To pewnie wielu Cię poprawiało, jeśli we wszystkich swoich wypowiedziach sądzisz, że masz błąd.

[Waverley]

No więc nasz nauczyciel polskiego kazał nam napisać list od dowolnego do dowolnego bohatera dramatu Romeo i Julia... No i napisałem wiersz. Rzućcie okiem:

Siedzę w pokoju samotnie,
Stęsknion Twojego spojrzenia,
Spoglądam tęsknie ku oknie...
Czemu przy Tobie mnie nie ma?...

Wyruszę więc w drogę powrotną
Szczęśliwy, gdy do Ciebie wrócę,
Zaglądnę z radością w Twe okno,
Miłosną tą pieśń Ci zanucę...

EDIT: Zanim nauczyciel polaka zebrał zeszyty, wprowadziłem kilka poprawek: zmieniłem ''tą'' na ''tę'', zmieniłem 2 strofę: osobowe formy czasowników zamieniłem na bezokoliczniki, a 1 i 2 wers zmienione zostały na bezokoliczniki.

,,Wyruszyć chcę w drogę powrotną,
Ach! Jakże pragnę wrócić!''

Nie pamiętam wszystkiego, ale to chyba wyszło tak:

Siedzę w pokoju samotnie,
Stęsknion Twojego spojrzenia,
Stoję zamyślon przy oknie...
Czemu przy Tobie mnie nie ma?...

Wyruszę więc w drogę powrotną
Szczęśliwy, gdy do Ciebie wrócę,
Zaglądnę z radością w Twe okno,
Miłosną tą pieśń Ci zanucę...

*Tak, popełniłem karygodny błąd: napisałem jednocześnie ,,siedzę'' i ,,stoję''. Chyba. To właśnie ten fragment, co do którego nie jestem pewien (Ja mam świetną pamięć, tylko krótką - księdzu ).

[Sylu]

"Spoglądam tęsknie ku oknie..."

Może lepiej będzie "przy"? Przecinek po pierwszym wyrazie.

--------------------

"Miłosną tą..."

"Miłosną tę..." i cały wiersz będzie poprawny pod względem gramatycznym.

---------------------

Rozumiem, że jest to wiersz ABAB.

Drugi i czwarty wers nie za bardzo się rymuje.

----------------------

Mnie się ogólnie wiersz podoba. Wyraźny układ rymów, liczba głosek, dzięki czemu jest rytmiczny i dodatkowo w wierszu nie jest bezpośrednio powiedziane, że chodzi w nim o Romea i Julię.