FREYDA

Freyda odziedziczyła po swoim ojcu, Godryku wiele szlachetnych zalet, które wywarły ogromny wpływ na jej losy podczas Wojny Królowej Izabeli. Sama dziewczyna odegrała w niej mało istotną rolę, ale mimo swojej woli została wciągnięta w wir sporów, intryg i zatargów. Kiedy jej ojciec sprzeciwił się Izabeli i towarzyszącemu jej nekromancie Markalowi, dziewczyna została porwana i uwięziona w wielkim mieście ożywieńców, Lorekeep. Godryk musiał ratować córkę, ale przegrał działania wojenne ze swoją władczynią i jej sojusznikiem. Trafił do więzienia, skąd został uwolniony przez młodego czarodzieja Zehira. Później walczył razem u boku elfów oraz magów podczas wojny z Markalem, królową Izabelę, którą później ratował przed władcą demonów, Kha-Belethem. Po tych wszystkich wydarzeniach, Godryk odszedł ze służby Imperium i stał się weteranem. Wiek i zmęczenie nie pozwalały mu być dalej rycerzem. Jego miejsce zastąpiła właśnie Freyda, mianowana przez samą Izabelę. Adiutantem dziewczyny stał się fanatyczny i bezwzględny Laszlo.

W Imperium zaczęło dziać się źle. Królowa paliła chłopów podejrzewając ich o heretyzm. Całą spiralę nienawiści nakręcali arcybiskup Alaryk i Laszlo. Freyda musiała wykonywać rozkazy, choć nie do końca się z nimi zgadzała. W końcu wybuchła wojna domowa, podczas której córka Godryka zabiła arcybiskupa Randalla i swojego krewnego Lorda Caldwella. Ci dwaj słynni przywódcy uchodźców w Irollan ukrywali księcia Andreja, prawowitego następcę tronu Imperium. Izabela żądała wydania chłopca, ale spotkała się ze sprzeciwem. Caldwell i Randall wysłali chłopca do Księstwa Jelenia, gdzie władzę sprawował książę Duncan. Freyda pojmała go, ale okazało się, że Andrej jest u krasnoludów z Klanu Zimowej Wichury. Izabela wysłała dziewczynę do Grimheim, w celach negocjacji.

Znając temperament Laszlo, Freyda postanowiła sama udać się do krasnali. Podczas jej rozmów z Wulfstanem i jego bratem Rolfem doszło do ataku sił Imperium na Fortecę Tor-Hall. Laszlo nie wytrzymał swojej żądzy krwi i wywołał tym samym wojnę ludzi i krasnoludów. Freyda stała się wrogiem w Kamiennych Aulach i musiała szybko uciekać. Zrozumiała, że najwyższy czas sprzeciwić się terrorowi Izabeli. Wyklęta przez fanatyczne wojska ruszyła, by uwolnić jednego z głównych przeciwników królowej, Duncana. Pokonała sporą armię czerwonych żołnierzy i uwolniła zakochanego w niej księcia. Dowiedziała się od niego, że Godryk został pojmany przez Izabelę. Zdesperowana kobieta ruszyła na ratunek ojcu. Na drodze stanęła jej wielka armia Imperium, ale pokonała ją. Niestety, przybyła za późno. Wyczerpany i uwięziony Godryk skonał. Zrozpaczona Freyda została pobłogosławiona przez Elratha. Pozwoliło jej to zawładnąć wielką mocą, dzięki której przełamała antymagiczną barierę Laszlo i umożliwiła Duncanowi oraz Wulfstanowi zabicie go.

Wyposażona w nowy dar córka Godryka, ruszyła do stolicy Księstwa Jelenia. Zastała tam Duncana, Wulfstana, elficką czarodziejkę Ylayę oraz królową Izabelę. Wiedziała jednak, że ta władczyni, która wcześniej zmuszała ją do zbrodni była w rzeczywistości demonem, sukkubusem Biarą. Uświadomiła to Duncanowi oraz Wulfstanowi, dzięki czemu prawdziwa Izabela mogła ruszyć na wojnę. Sprzymierzeni bohaterowie pokonali króla Tolghara, ale nie osłabili sił Biary. Dopiero jakiś czas później, dzięki inicjatywie orków oraz czarodzieja Zehira, pokonali uzurpatorkę. Izabela ostatecznie zabiła Biarę i mianowała Freydę królową Imperium. Ta, zaskoczona niezwykłą nominacją ogłosiła swoje zaręczyny z księciem Duncanem.