[Laxx]

Niktórzy to mają bujną fantazję.

Widzę, że większość z Was chce władać Kontynentem. To tylko ja jestem takim szarym i małym herosem?

[Belegor]

Chyba tylko Asir wybrał dobrą drogę bohatera, prócz Ciebie.

[Bandaro]

Belegorze, co znaczy dobrą?

To tylko ja jestem takim szarym i małym herosem?

Wtedy wolałbym być pomniejszym lordem/dowódcą jaszczuroludzi, grabiącym i palącym miasta oraz wsie. Czyli typowo jaszczuroludzki zawód. Krążyłbym po całym Antagarichu w pogoni za bogactwem. Wahając się między dobrem a złem, żeby się jakoś ułożyć oraz skrócić moich wrogów o głowę. Więcej mi się nie chce pisać

[Oliwsen]

Moje pierwsze spotkanie z H3 zaowocowało zamiłowaniem do podziemnego królestwa Lochu, dlatego też najpewniej jeśli miałabym być jednym z herosów chciałabym się znaleźć właśnie w terenach Nighonu. Jako osoba utalentowana czarnomagicznie rzecz jasna, a czy byłabym postacią ze zwykłego scenariusza czy z kampanii to mało istotne.

[Nekro_L]

Hehe, widzę że niektórzy mają niespełnione ambicje zawładnięcia światem. Szczerze mówiąc to nie kręcą mnie skomplikowane plany i intrygi zabicia wszystkich i zawładnięcia każdym. Zostałbym prostym barbarzyńcą, podróżowałbym po świecie, to po lądzie, to po morzu, to pod ziemią, pomagałbym komu bym chciał, zabijałbym kogo bym chciał, żadnych władczych obowiązków, żadnego wysilania mózgownicy jak zniszczyć sąsiadów, nic, tylko zwiedzałbym sobie świat i przeżywał kolejne przygody, poznawał nowych przyjaciół, wrogów i masę innych szarych lub jasnych osób bez większego znaczenia dla mnie.

[Laxx]

Oliwsen, Nekro - i to mi się podoba
Bycie prostym herosem może być ciekawsze od rządzenia całym światem...

Nekro_L - Twoja wolność wynikałaby napewno z tego, że Krewlod było neutralne ;]

[sylan]

A ja natomiast wybrałbym Tatalię, czyli moją ulubioną cytadelę. Bagienne klimaty i jaszczuroczłeki od zawsze mi się podobały. Cóż pewnie byłbym osobą uzdolnioną magicznie rzecz jasna, może jakimś wiedźminem czy jak to się odmienia. Szczerze mówiąc mi również nie zależałoby na władaniu światem, pewnie bym się bardziej skupił na uprzykrzaniu życia swoim wrogom, a może i czasem sojusznikom  

[Nekro_L]

@Laxx - oczywiście, że tak. Bycie herosem, który cały czas krąży po świecie i przeżywa coraz to nowe przygody jest o wiele bardziej ekscytujące od siedzenia na tronie w swoim zamczysku i knucia kolejnych planów podboju świata. Poza tym, nigdzie indziej nie zasmakujesz prawdziwej wolności, niż w Krewlod, gdzie możesz robić co ci się żywnie podoba bez żadnych konsekwencji  Żadnych więcej podatków, żadnych demonów wcielających cię na siłę do swojej armii piekieł, żadnych chciwych przełożonych. W Krewlod każdy barbarzyńca jest w większym lub mniejszym stopniu niezależny, ja byłbym w tym większym

[Laxx]

Właśnie ale można powiedzieć, że w Tatalii jest podobnie prawda?
Choć fakt, Yoga polubiłam i Shivę. Czasem to też chciałabym żyć w Krewlod

[Nekro_L]

W Tatalii jest podobnie, ale tam nie masz prawdziwej wolności. Z jednej strony może i tak, ale z drugiej stary Tralossk trzyma tam wszystkich krócej niż książę Boragus.

[Laxx]

No właśnie. Ale z drugiej strony gdy Kilgor doszedł wysoko, kto wie co działoby się z wolnością w Krewlod. On na pewno bardziej żądał władzy niż inny barbarzyńca.

[Nekro_L]

To też racja. Ale ja bym żył w czasie akcji Cienia Śmierci i przed nią! A wtedy jeszcze Kilgora nie było

[hamlet]

Ciekawe zagadnienie. To, kim bym był na Antagarichu jest ciekawym zagadnieniem.

Moja ulubiona rasa to Nekromanci, ale mnie jakoś nie uśmiecha się bycie martwym. No chyba, że po śmierci naturalnej  .


W związku z tym działałbym na własną rękę. Zostałbym czarnoksiężnikiem, ale nie takim z Nighonu tylko człowiekiem z wyżartą przez czarną magię duszą, który podróżuje po całym Antagarichu w poszukiwaniu potęgi jaką daje magia. Odnajdowałbym starożytne grobowce i biblioteki, pełne nieznanych nikomu zaklęć, które dawałyby mi moc jakiej nie ma nikt inny. Jako, że byłbym skrytym samotnikiem nikt by mi nie towarzyszył. Studiowałbym potężne czary umysłu i hipnozy. Nie miałbym żadnych skrupułów, ani wyrzutów sumienia, bo moją duszę pętałyby plugawe zaklęcia jakie poznałem i rzucałem. Władałbym nie ciałami, poprzez siłę, lecz umysłami głupców, którzy dali się spętać czarami. Zimny i wyrachowany opanowywałbym cały kontynent, ale... nikt by o tym nie wiedział. Dzięki swej potędze i doświadczeniu dostawałbym wstęp na wszelkie dwory i pałace, po czym powoli motałbym zaklęciami władców, królów i inne wpływowe osoby tak, aby mi służyły. Armia byłaby ostatecznością. Zostawałbym w cieniu i byłbym "potężnym i imponującym magiem, który przyjaźni się z wieloma wpływowymi osobami tego świata". Nikt by nie podejrzewał, że powoli lecz nieubłaganie przejmuję władzę nad całym kontynentem. Kiedy już opanowałbym kontynent ulokowałbym się gdzieś w Erathii, albo może w Bracadzie i stamtąd w samotności i ukryciu kontrolowałbym marionetkowych królów, którzy za mnie wykonywaliby brudną robotę. Robiłbym co chciał, miał co chciał, nic by mnie nie obchodziło. Miałbym nieograniczoną wolność.

Żyłbym wiele (może 50 może 100) lat po Rozliczeniu, gdzie Antagarich byłby kontynentem pełnym nowych możliwości, a nie wymarłym i jałowym lądem.


Taka jest moja wizja. Kto tak chce, ręka do góry!

[.....]

Ja dołączyłbym do Wrót Żywiołów i zostałbym Elementalistą.

[pioter222]

Ja byłbym barbarzyńcom , jako wojownik .
Razem z Yogiem i Cragiem Hackiem walczył bym  z kultystami , Nighonem , nekromantami i Kreeganami.
Różniej walczył bym  razem  Kligorem  w Festiwalu życie. Gdy kligor by wygrał dołączmy bym się do tarnuma i zdobywał Miecz mrozu.
Po jego zdobyciu jeżeli by mi  się udało schował bym ten miecz i zniszczył Ostrze Armagedonu , ratując tm sposobem świat .
Gdy bym żył wcześnie wraz z Tarnumem  walczył bym o wolność barbarzyńców i pomagał mu w jego zadaniach.