Nie znalazłem miejsca gdzie mógłbym podzielić się z wami mapą, więc piszę tutaj i proszę mnie bić.

Prace nad tą mapą zajęły mi dobrych parę dni, ale warto było...
"Fire of Kingdoms" to klasyczna mapa, której celem jest pokonanie wszystkich przeciwników. Posiada ona największy rozmiar z możliwych do stworzenia w edytorze. Stworzona jest do HoM&M V z OBYDWOMA DODATKAMI.

Mapa stworzona jest dla ośmiu graczy, z czego każdy ma przypisany jedną rasę z jednym miastem i swoim terytorium (każdy może wybrać kim chce grać, ale rasy nie mogą się powtarzać). Każdy z graczy otrzymuje także bohatera z unikalnymi specjalnościami z kampanii. Na mapie możemy znaleźć praktycznie wszystkie artefakty (w tym Łzy Ashy), z czego każda rasa ma możliwość złożenia najpotężniejszego zestawu dla niej. Jeśli marzy Wam się prawdziwa długa rozgrywka, w której będzie toczyć bitwy z ogromnymi armiami i bohaterami na ogromnie wysokich poziomach, to jest to pozycja dla Was!

Tytuł mapy i jej opis napisałem po angielsku, ponieważ jest to świetna mapa na tryb multiplayer.

LINK DO ŚCIĄGNIĘCIA MAPY: http://www.przeklej.pl/plik/fire-of-kingdoms-rar-00233h4ua5a5

Instalacja mapy:
1. Wypakowujemy.
2. Wklejamy plik mapy do folderu "Maps", który znajduje się w folderze z zainstalowaną grą.
3. Łupiemy!

Dzięki Soth za zainspirowanie mnie do założenia tego tematu...

Nie oczekuje od was samych pozytywnych komentarzy, gdyż nie jestem jakimś tam, hm, profesjonalistą. Więc to jest moja skromna twórczość:
(najgorsze jest to, że wena mnie dopada zawsze na jakiejś lekcji... ciekawe dlaczego)































Na razie to by było na tyle. Mam więcej takiech dzieł  ale wstawianie tylu obrazków trochę trwa...

Napłynęła wena,
Więc napisałem nowy temat...

Temat jako taki,
Posiada literki i znaki,
No i by wypadało,
By to jakąś historyjką pachniało...
Ale po co historia i wątek,
Gdy w mózgu panuje nieporządek?

No więc powiem wam,
Pewien pomysł mam,
Ale jak go zrealizować,
By dobrze zarymować?

Zapadła cisza...
No i zacząłem pisać.

Pod Kapitolem,
Siedzi Zombie z worem,
W worze różności.
Od ziemniaków po ludzkie kości.
No i siedzi tak ten Zombie,
Myślami błądzi...
Splunął na ziemię,
Zapuścił korzenie,
Nie ruszał się tak przez lata,
Poecie wystygła herbata,
Świat dalej krążył,
Zombie na pociąg nie zdążył,
No więc tak siedzi i milczy...
Bo to historia o niczym.

Wiele na świecie jest rzeczy pozbawionych ścisłości,
Ale to nie przeszkadza Zombie jeść ludzkie kości...

No i proszę,
Sens się jednak znalazł,
Kości były w worze,
A Zombie je zjadł bo robiły hałas...

Tak więc dziękuję za uwagę,
I idę dopić tą herbate!

CDN

PS. W utworze nie ucierpiał żaden człowiek i "Zombie" czyta się "zombi".

Założyłem ten temat ze względu na to że niektórym temat X czy Y może zacząć się nudzić no i zbliża się lato (bo jak narazie to wszędzie jesień)

No więc zagramy sobie w słówka...dla tych co nie wiedzą o co chodzi szybko streszczam zasady:
Gdy ktoś napisze jakiś słowo trzeba napisać następne, z tym że zaczynające się na ostatnią literę ostatniego wyrazu. Przykładowo ktoś napisze "tawerna" to ty musisz napisać coś na a...i słowa nie mogą się powtarzać!!


No to zacznę: /cool/

         Joker

Witam was... Założyłem ten temat z chęcią pochwalenia się mapkami do III mojego autorstwa. Też się tu chwalcie swoimi jeśli chcecie.

Ostatnio zrobiłem ciekawą mapę aczkolwiek nie jest to jakiś rarytas ale chcę byście się wypowidzieli na jej temat i ewentualnie powidzieli co by tam zmienić.
Nazywa się "Wojna o Eden" celem jest zdobycie miasta. Jak chcecie sobie w nią pograć to piszczie na mojego maila (armek@o2.pl) i przyślę wam mapę.
Jest zrobiona w wersji SoD z użyciem AB


PS. Mamiałem więcej mapek i to o wiele lepszych ale coż...formatowanie jakoś im zaszkodziło...bywa /whistling/

System Alert!
Na LPM kładę palec,
O co chodzi?
Po plikach wirus się rozchodzi!
Żadnego antivir'a, żadnej zapory,
Włażą robaki, trojany, potwory,
Windows informuje,
Że za chwile baza danych się skasuje!
Formatowaniem dysku grozi,
Nie ma co, trzeba coś z tym zrobić!
Ściągam spyware'y i programy,
Komputer pracuje jak pijany!
Zawiesza się i kurzy,
To bardzo źle wróży!
Jest Spyware szanowanej marki,
Ale wirusy powłaziły we wszystkie zakamarki.
Instaluję i włączam, skanuję,
Z nadzieją, że komp się nie popsuje!
Skończył skanować,
A ja zaczynam fiksować!
112 plików zainfekowanych,
Ale wirusy nie unikną kary!
Zadowolony klikam na 'napraw zmiany'
I się cieszę, że zażegnam sytuację tutejszą
A tu się wyświetla: "Please, Buy Full Version"...  /getlost/

Poemat o Poecie®
Tom XIV The Last One
Refleksje


Całą dobę i cały etat,
Pisze te głupie wiersze Pan Poeta.
Wymyśla jakąś historie,
Z której później morał wyciągnie.
I tak tydzień minął,
A Poecie wątek zginął.
Więc kończy swoją sagę,
Przynajmniej na razie.
Poematy to nie jego fetysz,
Więc się możesz speszyć.
Teraz zajmie się czymś innym,
Tym, w czym jest bardziej zwinny.
Kończy te wygłupy,
Nie dla niego są łowcy, rycerze, trupy.
Przekazuje pałeczkę lepszemu w tym fachu,
By nie tracić cennego czasu.
Oraz by go innym nie zabierać,
Nie pisze więcej – czas się stąd zabierać.
Dziękuję za krytykę i opinie,
Bo kiedyś mój czas przeminie.
Ostatnie wiersze zapisane,
By wypisać swój talent.
By nie stracić honoru,
Żegnam i zbaczam z toru.
By zakończyć i wyjść z podniesioną głową,
Wystarczy jedno piękne słowo...
Dziękuję.

Poemat o Skrytobójcy
Tom XIII




Żeby Skrytobójcy udało się z piekła wydostać,
Musiał potężnym strażnikom sprostać.
Zastanawiał się długo, planował i rozmyslał,
Coraz to nowsze rozwiania wymyślał.
Każdą sekundę musiał mieć zaplanowaną,
Ale miał czasu za mało,
Bo w piekle gorąco i parzy w stopy,
A Skrytobójca nosi na nogach coś a'la rajstopy.
Więc biedaczek nie wytrzymywał,
I z każdą chwilą zdrowego rozsądku się pozbywał.
W końcu doszedł do wniosku, że strażników zabije,
"Lepiej coś zrobić póki jeszcze żyję".
Jak pomyślał - tak zrobił,
Zakradł się do wyjścia i w tło wtopił.
Strażnicy piekieł niczym od innych się nie różnią,
Więc ukrytego Skrytobójce pomylili z próżnią.
A Naszemu bohaterowi adrenalina udeżyła do głowy,
Nie mógł już wytrzymać strażników i ich głupiej rozmowy:
O tym jakie głupie są istoty z powierzchni,
I że dobrze, że oni do piekieł zeszli,
Jacy to oni wielki potencjał wiedzy mają,
Bo wiedzą co to Tesco i dobrze dodają.
Wiedzą też gdzie można kupić pamiątki z piekła,
A jeden z nich dodał, że hodował rybkę ale mu zdechła.
Znudzony tym wszystkim Skrytobójca,
Uznał, że poczeka z zabijaniem do jutra.




Morał dzisiaj, mądry na szczęście:
Lepiej mieć mózg niż mięśnie!
Choć głupota czasami ratuje,
To łatwiej ma ten co wszystko planuje.
A ten co inteligencją nie grzeszy,
Ten co zawsze z głupich rzeczy się cieszy,
Będzie miał w życiu trudniej,
Bo od myślenia się nie chudnie!

Pozdrawiam wszystkich i wszystkim dziękuję,
Bowiem dla tych mądrzejszych mam większy szacunek...

Poemat o Impie
Tom XII




Imp - chytry i podstępny,
Jak co dzień rano umył zęby,
Opryskał lekko wodą twarz i ręce,
Bo przeczytał tak na wody butelce.
Tak odświeżony udał się na zwiady po piekle,
Z daleka zdawał się słyszeć odgłosy cerberów ujadających wściekle.
Uśmiechnął się i powiedział: "Pięknie",
W końcu takiej atmosfery nie znajdziesz nigdzie indziej jak w piekle.
Kontynuowała przechadzkę mała poczwara,
Gdy jakiś dziwny dźwięk dobiegł do niej z dala.
Pobiegł Imp sprawdzić co się dzieje,
Patrzy a tu przeciąg w piekle - wiatr wieje.
Wszczął alarm Nasz bohater,
By uratować piekielny krater.
Gdyby zastygł od wiatru byłoby niedobrze,
A w Naszym Impie zaletą jest pośpiech.
Gdy wszystko się uspokoiło,
Impa jedno zdziwiło,
Mianowicie - kto otworzył okno w piekle,
Nagle jak ktoś nie wrzaśnie, jak nie jęknie,
To Skrytobójca złapany przez diabła smażył się w kotle,
Imp spojrzał i pomyślał - "Rzeczywiście - podłe".




Morał tym razem spod lady:
Nie pakujcie się w tarapaty!
Powstrzymaj ciekawość i nie wchodź gdzie nie wolno,
Zwłaszcza przez popsute okno!

Poemat o Chowańcu®
Tom XI




Gdzieś w głębinach piekieł,
W krainie oblanej wodą i mlekiem,
Żył sobie demon - Chowaniec,
Miał mały mózg ale za to dobrą pamięć.
Pamiętał wszystkie ludzkie złe czyny,
Wiedział też kto nie poniósł jeszcze za nie winy.
Więc każdej nocy, gdy na powierzchni wszyscy spali,
On wychodził z piekieł aby winni zostali ukarani.
Jednemu nasypał słomy do butów,
Innemu zrobił wianek na głowę z drutów.
I cykl ten co miesiąc równy się powtarzał,
A Chowaniec wykonywał swoją pracę i do niej się nie zrażał.
Mijały tak stulecia i wieki, a naszemu diabełkowi pomysły się kończyły.
Załamał się bo jeszcze wielu nie poniosło winy!
Więc nie tracąc czasu Nasz bohater,
Wymyślił, że posłóży się plagiatem!
Podejrzał w pracy kolegę Impa,
I w następną noc już była płyta inna.
Zrobił to samo co przyjaciel:
Jednemu pogńótł ważny papier,
Innemu ukradł dzrzwi do domu,
I złamał miotłę komuś.
Widząc to wszystko, Imp musiał zareagować,
Przecież nie można po innych papugować!



Morał jak z zeszytu:
Plagiat jest do kitu!
Lepiej samemu coś wymyślić,
Niż wyzyskiwać innych!

Nie chcę tym nikogo napastować,
Ale apeluję - lepiej ludzi szanować!

Poemat o Dziwniejmowie
Tom X




Dziwniejmowa wywodzi się z plemienia,
Które go po prostu nie docenia,
Bo Nasz bohater mieszkał na terenie dzisiejszej Rosji,
A tam o szacunek nikogo się nie prosi,
Więc zrażony tym traktowaniem,
Zdecydował, że tego dnia nie pójdzie na wspólne śniadanie.
Zamiast tego spakował swoje toboły,
I wybrał się na podróż przez dzikie bory.
Przemierza dżunglę już równe 131 dni,
Co noc jakiś koszmar mu się śni.
Znudzony już tym wszystkim,
Wymyślił, że tym razem się nie prześpi.
Rozpalił ognisko,
Na jutrzejszą podróż przygotował wszystko,
I zaczął dłubać w ziemi.
Dłubał i wydłubał coś czego jeszcze ludzie nie widzieli.
Było to stworzenie małe,
Oraz bardzo stare.
Stworzonko to zwało się Chowaniec,
I korzystając z okazji ukradło Dziwniejmowie pamięć.
Błąkał się teraz Dziwniejmowa po puszczy,
A Chowaniec miał ubaw bo podstawiał mu krzaki z bluszczy.




Morał z tego będzie denny:
Gdy nie śpisz, a jesteś senny,
Nie dłub w ziemi,
Bo wyjdą Chowańce z podziemi
A to pewnie na gorszę cię zmieni.

Taa... Jedna z moich ulubinych gier, w których połączono strategie z RPG i za to kocham tę sagę... z wami jest podobnie?

PS. Co sądzicie o II i nowym dodatku? Ja mam jeszcze za słaby sprzęt żeby mi chodziła dwójka, ale czekam na dofinansowanie /cool/

Poemat o Dzikusach
Tom IX




Tajemniczy Las to dżungla wielka,
Niewiele osób o jej istnieniu w ogóle pamięta.
Żyje tam pewne plemie,
Plemie co mieszkać w lesie umie.
Jego członkowie to dzikusy - zbóje,
Na ich czele stoi wódz,
Nie straszny mu żaden żar czy mróz.
Jest wojownikiem starym,
Ale skończył w wiosce pomywając gary.
Po nim największą władze ma szaman,
Starszy człowiek, który zawsze wie o co kaman,
Choć czarować nie potrafi,
Zawsze na jakiś łud szczęścia trafi.
Za nimi w kolejce na obiad stoją wojownicy,
(Tak ich nazwałem, ale to są nadal Dzicy):
Wyrwichrust zawsze zbiera rzeczy na podpałkę,
Pewnego razu z wykałaczki wystrugał sobie pałkę.
Chwastołap często pomaga szamanowi,
Bo wie jak się pewne rzeczy robi.
Drapimuch przyżądza obiady dla rodaków,
Ale wcale im nie mówi, że robi je z robaków.
Są jeszcze inni,
Ale widnieć tu nie powinni.
Po wojownikach w hierarchii znajdują się przeciętni inaczej,
Niektórzy sprzątają wioskę, inni trzymają straże:
Miotłochwyt, zamiatanie to jego fetysz,
Bo lubi się śmieciami kaleczyć.
Pani od Dzieci... Wiecie chyba za co odpowiada,
By w wiosce nikomu nie zabrakło sąsiada.
Dziwniejmowa,
To naprawdę dziwna osoba.
Nikt nic o nim nie wie,
Czasami godzinami przesiaduje na dzrzewie,
Od czasu do czasu się po czymś podrapie,
A w nocy najgłośniej ze wszystkich chrapie.
I tu cała historia się zapętla,
Bo kto o takich dzikusach by pamiętał?



Morału by nie było,
Gdyby nie pomogło wino:
Bowiem gdy ludzie żyją razem,
Hierarchia sama przychodzi z czasem.
Może to i dobrze, a może i nie,
Zazwyczaj człowiek, co robić sam najlepiej wie!

Poemat o Łowcy
Tom VIII




Łowca brnie przez chaszcze szukając zwierzyny,
Bardzo go boli bo brnie przez jeżyny.
Jeżyny kolce mają,
I go w całe ciało dźgają,
Wzdryga się, wygina,
Lecz, że tam wlazł to wyłącznie jego wina.
Mimo tego całego hałasu,
Zaszedł do Tajemniczego Lasu.
W Tajemniczym Lesie zwierzyny mnóstwo,
Bo podobno rządzi tam jakieś pogańskie bóstwo.
A że Łowca jest odważny,
Tajemniczy Las nie jest mu straszny.
Chwycił łuk i założył strzałę,
Zrobił z to z taką gracją, że pomyślał iż ma talent.
Ale taki talent na nic się nie przyda,
Trza mieć zwinność niczym ryba.
Bo gdy nasz bohater swoje czyny tak podziwiał,
Nagle z daleka leciała prosto w niego dzida.
Uchylił się w ostatniej chwili,
I zobaczył, że tu jacyś dzicy byli.
Wkurzył się strasznie,
Jak się nie wydrze, jak nie wrzaśnie!
Teraz to już wszystko pójdzie jak pomaśle:
Naciąga cięciwę i puszcza,
Jeden dzikus już leży jakby spadł z łóżka.
Łowca wzrok ma dobry,
Więc roztrzaskał wszystkich niczym drzewo bobry.
Gdy już minęło zagrożenie,
Łowca pomyślał, że trza iść po jedzenie...



Morał będzie lepszy:
Poprostu nie podskakuj do silniejszych.
Trzeba najpierw pomyśleć, potem robić,
I dzięki temu nie dasz się w złe towarzystwo wtopić!

Poemat o Szamanie
Tom VII



Szaman otruł Czarnoksiężnika,
Myśli: "będzie na obiad dla dzika",
Jak pomyslał - tak zrobił,
Dał maga dzikiowi,
Oraz trochę wody żeby go popił.
Po czym wybrał się do lasu,
By zebrać trochę ziół za wczasu.
Idzie Szaman ścieżką wąską,
Macha z nudów gałązką.
Zaszedł tak do dzikiej polany,
Gdzie rosły daktyle, kokosy, banany,
Wszedł na drzewo i zabrał się do zbierania,
Gdy nagle doszedł do niego odgłos chrapania.
Odwrócił się lecz nic nie zauważył,
Ale przez to spadł z drzewa bo za dużo ważył.
Bolała bardzo głowa Szamana,
Więc wymyślił, że zje banana.
Zna się na jego leczniczych właściwościach,
Bo bananem wyleczył już pewnego gościa.
Powoli wracał do siebie,
Gdy nagle po plecach go coś klepie.
Obejrzał się i spojrzał,
I zobaczył, że to Łowca.
Trzyma napiętą cięciwę łuku,
I się śmieje do rozpuku.
Szaman nie wie o co chodzi,
Więc z wolna do domu odchodzi.
Łowca nie mógł się już dalej śmiać,
Więc poszedł dalej spać.


Morał będzie zaskakujący,
Bowiem, dobry humor mają dzisiaj Łowcy.
Więc nie warto być niemrawym,
Wystarczy pić dużo kawy,
By potem wyglądać jak niewyspany.