[Nebirios7]

Słońce praży niemiłosiernie choć to dopiero kwiecień.

- O, siesta się kończy. Muszę wracać do pracy - zbliża się kolacja, a dzisiaj Walentynki. Ciao!

Walentynki w kwietniu?

[Pawek]

Walentynki w kwietniu?

Już poprawione. Nawet nie zwróciłem uwagi na to, że jest u nich kwiecień. Tylko bez żadnych pochopnych oskarżeń - po prostu niedoczytałem, okej?

[Andre94nt]

(...)ać do pracy - zbliża się kolacja, a dzisiaj Walentynki. Ciao!

Walentynki w KWIETNIU?
a, ktoś mnie wyprzedził.

Ambrogio di Tintoretto to człowiek około trzydziestki, prowadzi on sklep z komiksami, mały i skromny. Nie ma zbyt wielkiej klienteli, ale dla niego to dobrze, ponieważ ma czas aby czytać komiksy.
Jednakże nie wiedzie on zbyt sielskiego życia- jego matka niedawno zmarła na raka, a ojciec sam utrzymuje dom. Narzeczona Ambrogia ostatnio gdzieś zniknęła, nie odbiera telefonów, nie przychodzi do pracy -  już od trzech dni. Mężczyzna cały czas zastanawia się, co złego mogło się jej przytrafić...
***
W tej chwili słońce nagrzewało duże szyby sklepu, a Ambrogio siedział w cieniu przy ladzie, przeglądając komiks "Gra o tron", gdy drzwi uchyliły się, a do środka wkroczył jakiś chłopak...

[Veselar]

Ten chłopak nazywał się Sergio Anadieli.Wygląda na licealistę a tak naprawdę ma 25 lat. Pochodził z Hispzanii. Odziedziczył mały spadek po nie dawno zmarłej babci a wraz z tym jej długi. Mówi się w mieście że jego babka nie zmarła przypadkowo. Mieszka w niedużej kamienicy której jest właścicielem. Zakupił niedawno sklep z różnymi przedmiotami <coś w stylu Empika>


Edit: Poprawiłem nazwę tematu, jeśli byłby jakowe życzenia proszę dać cynk
/Loku

[Agrael II]

Leone Pietro Mussolini to prosty barman. Od klientów wie, co się dzieje na mieście, kończy późno robotę, jest kawalerem przed czterdziestką. Mieszka w małym domku niedaleko od baru. Bardzo by chciał, żeby mafiosi dostali za swoje, bo kilka lat temu porwali i zabili jego młodszego brata, za niepłacenie haraczu. Wolny czas (jeśli takowy znajdzie) poświęca na rzeźbienie figurek z drewna.

[Divine]

Umberto Tasso prowadził mały kiosk w centrum Neapolu. Choć ciągle siedział w tej małej budce, spotykał różnych ludzi(nie zawsze miłych i uprzejmych), to jednak lubił swoją pracę. Czasem widział pościgi policji i gangsterów, ale ostatnio stało się to tak częste, że Umberto zaczął się niepokoić, czy może jego nie napadną...

[Fenir]

Petr Pivovar to 42 letni czech, żyjący w Neapolu od 13 lat. Ma swój własny browar oraz pijalnie piwa. To tu powstaje piwo Surmak, znane i lubiane nawet przez przyzwyczajonych do wina włochów. Piwo to jego pasja, lecz utrzymanie browaru też kosztuje, więc Petr nie jest miejskim bogaczem. Nie jest zadowolony z plotek o mafii, wie, że najpierw umierają ci zagraniczny, a mafia umie doskonale manipulować.

[Niedziel]

Karteczka tej treści wisiała na drzwiach Rossiego: Marco Rossi, mechanik. Ależ prosta i zarazem trafna reklama zakładu, nieprawdaż? Ponieważ Marco nie był specjalistą od marketingu, to postawił na pierwsze lepsze hasło. Łatwo mu zarobek na pewno nie przychodzi, bo mechaników w Neapolu jest sporo. Ale mimo konkurencji radzi sobie jako tako. Niedawno w sumie zaczął tę pracę, bo jakieś pięć miesięcy temu, czyli zaraz po zakończeniu studiów. Ewentualnej zmiany pracy raczej nie brał pod uwagę. Mieszkał sam, z dala od rodziców. Jeśli w swoim mieszkaniu miał jakieś towarzystwo, to był to tylko jego ukochany kot. Emocji w jego życiu było więc mało. Starał się co prawda już znaleźć jakieś lepsze towarzystwo (czytaj: dziewczynę), ale mimo starań nie udało mu się. To chyba wszytko, albo nie. Ewentualnie jego miłością można nazwać tutejszy klub: SCC Napoli. Marco kochał piłkę nożną tak bardzo, że od dobrych kilku lat nie opuścił ani jednego meczu jego ukochanego klubu.

Kto ma oczy niech czyta tę historię.

Edit. http://fakty.interia.pl/swiat/news/wlochy-wybuch-przed-liceum,1798949,4

[Agrael9996]

Petr Pivovar

Hahaha ^^
Czas na moją historyję.
Carlo Adnici to człowiek który pochodzi z jednych z najbogatszych familii z Neapolu. Jego ojciec,Bernardo był za czasów młodości wiceprezesem całego Neapolu. Jednak z wiekiem wszystko się zmienia i ojciec ustąpił miejsca swojemu zaufanemu przyjacielowi,Edmundo. Niedawno jednak Bernardo umarł będąc zastrzelonym przez mafiozów. To Carlo wszystko odziedziczył. Jednak w jego rodzinie został tylko jego brat Giorgio. Ostatnio zakumplował się również z Edmundo. Obaj chętnie chodzili nad rzeczkę,która płynęła leniwie na obrzeżach miasta. Jednak teraz poszedł z bratem. Kiedy usiedli na brzegu i patrzyli się na ryby żyjące w rzece,coś się stało. Nie było to nic przyjemnego.
Nagle panowie wykryli czyjąś obecność. Gdy Carlo się odwrócił,zauważył mężczyznę w kapeluszu i apaszce na twarzy niczym u kowboja. Tajemniczy mężczyzna wepchnął do wody Carla, a kiedy udało mu się siebie uratować,że mężczyzna zniknął wraz z Giorgiem.
-Ktoś porwał Giorgia! Co mam robić? ARGH!-nieco nieokrzesanie wrzasnął Carlo. Po chwili wrócił do rezydencji.
Niestety,nikogo tam nie było. Znaczyło to,że ktoś naprawdę porwał Giorgia. Carlo powiadomił policję i inne służby miejskie,ale nikt nie znalazł Giorgia. Znajomy funkcjonariusz Horacio powiedział Carlowi, aby zaczekał. Również dowiedział się o tym Edmundo,ale on też nic nie wiedział. Wystarczyło czekać i być dobrej nadziei,że Neapol nie podupadnie.

[Bleku]

Gregory Astel to 29 letni mężczyzna. Pochodzi z Ameryki, ze stanu Kentucky. Przyjechał do Włoch 8 lat temu. Zmusiła go do tego ciężka kontuzja ramienia, którą odniósł na igrzyskach olimpijskich w Atenach (konkurencja: łucznictwo). W 2004 roku tylko w Neapolu był szpital, w którym można było zoperować uszkodzoną rękę. Od tamtej pory Gregory musiał jeździć na rehabilitacje co miesiąc przez 4 lata. W 2008 roku mimo ciągłych napadów mafii na mieszkańców zamieszkał w posiadłości na obrzeżach miasta. Jak dobrze zauważył koło jego domu rzadko zjawiają się obcy. Z tego powodu nie obawia się mafiosów.  Ostatni rok spędził na przygotowywaniu się na olimpiadę w Londynie

[Cebulak]

Pierre Castelli od narodzin mieszka w Neapolu. Wiele już widział w swoim życiu mimo młodego wieku. Jest przewodnikiem turystycznym w sezonie oraz dorabia sobie jako kelner. Zna każdy zakątek Neapolu, od zawsze interesowały go wycieczki po całych Włoszech. Posiada mały domek jednorodzinny na obrzeżach miasta. Nie ma jeszcze dzieci ani małżonki, ale szuka sobie drugiej połówki.

[Reuel]

Allesio del Potro-pracuje jako bibliotekarz na południu Neapolu. Nie zarabia monstrualnie dużo ale starczy na utrzymanie. W życiu prywatnym mu się nie poszczęściło, żona zdradzała go z najlepszym przyjacielem, więc gdy się o tym wszystkim dowiedział został praktycznie sam, jeśli nie liczyć paru znajomych, z którymi spotyka się w klubach, jako, że skoro nie ma żony to postanowił odrobinę poszaleć.

[Cahan]

Do mafii: Napiszcie mi PW czy forum działa, czy też nie.
UWAGA
Niewykluczone, że nastąpi dzisiaj małe opóźnienie spowodowane tym, że muszę iść z kotem do weta. Przepraszam za niedogodności.

[Pawek]

Stefano siedział w kuchni i obierał marchew do bulionu. Od ponad trzech godzin czekał na nowożeńców, lecz ci nie przychodzili. Nikt nie zadzwonił, nikt nie wysłał sms-a, nikt nie przyszedłz informacją. Na szczęście byli inni klienci, więc się nie nudził. Wtedy nagle bzyknął mu telefon. To był Mario. Wysłał mu wiadomość. Okazało się, że te strzały, które słyszeli w porze siesty, zabiły nowożeńców. Okazało się, że byli policjantami. "Biedacy" - pomyślał Stefano. I dalej obierał marchewkę. Życie musi trwać.

Do Niedzieli - ciekawa sprawa. Szkoda tych dziewczyn.

[Cahan]

Gregory wyszedł z domu, by zaczerpnąć świeżego powietrza, wieczór nadawał się do tego idealnie, bowiem cały dzień było niesamowicie duszno. Był ostrożny, wiedział, by nie oddalać się zbyt daleko od domu. Na ulicy nie było praktycznie żadnego ruchu, przejechało jedno auto. Latarnia akurat zgasła, na około pół minuty.
A gdy się zapaliła, człowiek leżał twarzą do dołu w powiększającej się kałuży krwi. Z jego ciała sterczały trzy strzały, a może bełty? Jeden pocisk wbił się w bok głowy, drugi nieopodal serca, a trzeci trafił w płuco.

Heroesiak  †- pierwsza ofiara mafii