[Fast]

Gut. Gute Wurst.

- Joachim a chyżo!
Byle schnell byle chyżo.

Helmut Himmilschbach szedł dumnie przez miasto, aż nagle dostrzegł samochód z zabawnym wzorkiem na dachu.

- O! Ja. Gut auten. Gut, gut. Patrz Joachim. Piękna auto. Volksvagen! JA! Bardzo GUT! GUT GUT! Patrz Joachim a chyżo! Podziwiaj. Nemecka rabota, hiszpański dostawca... ne.. ynaczej. Nemecka precyzja, hyszpanska inkwizycyja. Ja. Gut. Bite, bite Joachim. Zaczynamy.

Joachim powoli tracił cierpliwość, ale też odzyskiwał siły. Wkrótce nadejdzie czas na super modyfikację .

[Fergard]

Gdyby wzrok Albrechta mógłby zabijać, Joachim pewnie byłby już martwy.
- To nie jest zabawne, szanowny panie kolego - Mruknął, od niechcenia zrzucając truchło Lyanny z dachu. - Wyklepanie tego zajmie z tydzień... Już nie mówię o rysach i śladach po krwi. Skrzydlaki krwawią jak cholera, kiedy wyrwie im się skrzydła...

[Fast]

- Pszepchraszam. Ja tylko podziwiam volkswagenna. Volks GUT firma, pana samochód GUT. Na pszepchrosiny WURST! Kełbasa. Ma pan - to mówiąc zawiesił na szyi poirytowanego Albrechta pęto kiełbasy i szybko się ulotnił, nie chcąc wzbudzać podejrzeń. Żodyn nie mógł wiedzieć, że kiedyś przerzucał stare volksvageny przez granicę. ŻODYN, nawet anielski.

[MiSi]

MiSi wyszedł z piwnicy, po czym w płuca nabrał głębokim haustem niemałą ilość powietrza.
- Czuję smród - wokoło unosił się dziwny dym.
- WTF! Co to jest? To chyba z zachodu się przywiało, no nic, szczerze mówiąc zbytnio mnie to nie interesuje. Zgłodniałem, zrobię sobie tosty, ale takie wypasione... z serem, catchUpem, szyneczką, cebulką i pomidorkiem. Może wkroję jeszcze ogóraska. Kurde... zdaje mi się, że chyba Ketchup się skończył. Nie chce mi się iść do sklepu, zjem takie "suche", ewentualnie zagrzeję herbatki i będzie gitez.

[Belegor]

Tsavo widział sytuację z góry. Lucyferianin zabił anielicę- pewnie coś to znaczyło. Szybciej zamachnął skrzydłami. Wylądował kilka przecznic dalej i rozejrzał się wokół. Znalazł numer mieszkania. Wszedł do budynku, mijając kilku gapiów.
Pomyślał:
~Jest coś na rzeczy. Lucyferianie zrobili ruch. Jeśli sprowokują aniołów to będzie wojna, cholera- to tylko pogorszy sprawę. Im może chodzić o coś zupełnie innego. Jeśli wziąć pod uwagę to, że zwykłe demony, choć to niedorzeczne mają jakąś iskierkę inteligencji trzeba uznać, że ten mord to tylko zmyłka. Szykują coś większego i potrzebują do tego zasłony dymnej. Jeśli mnie przeczucie nie myli to... mam nadzieję, że tym razem się mylę i fizyk to potwierdzi~

[Disconnected]

//Tsavo, przepraszam moje niedopatrzenie//
Johny szybko wyszedł ze szpitala. Poszedł na spotkanie ze swoim ulubionym mleczarzem. Kiedy ten dał mu mleko, Johny dowiedział się wielu interesujących informacji na temat ludzi w okolicy. Bał się, że prawda o jego nielegalnym pobycie wyjdzie na jaw. Po dotarciu do domu, z przykrością stwierdził że jest on samotny. Philippa gdzieś poszła a dziecka nie było. Zadzwonił do swojego prawnika i dowiedział się najgorszego. Philippa na mocy paragrafu 178, rozdziału 67, podrozdziału 14 napisanego czcionką o rozmiarze 4, ukradła mu dziecko! Tego już dłużej nie mógł znieść. Jego prawdziwa osoba, w osobie Punishera, musiała się ujawnić. Wziął kluczyki do swojego kabrioletu, otworzył szafkę z nielegalną bronią, zabrał z niej obrzyna i pojechał na "polowanie".

[Nikt]

Auberon byl na siebie zly. Mogl przewidziec, ze list jest falszywy. Mogl przewidziec, ze oddzial zostal wyrzniety co do nogi, i lucyferianie zastawili na niego pulapke. Ale nie przewidzial tego i teraz lezal zwiazany jak baran na lodowatej kamiennej posadzce w jakiejs cmentarnej krypcie czekajac na "cudowno odsiecz" lub lucyferian pragnacych z nim pogadac.
   Po chwili jego oczy przywykly do ciemnosci i teraz widzial miejsce, w ktore zawlekli go lucyferianie. Rozroznial juz grzyby na scianach, kaluze na podlodze, szkielety w rozwalajacych sie trumnach oraz wiele innych nieciekawych szczegolow. Gdy tez tak sie rozgladal zauwazyl cos, co powinnien zauwazyc juz dawno. Nigdzie nie bylo widac jego miecza!
   Wszystko to stalo sie nie wazne, bo nagle Auberona oslepilo swiatlo wydobywajace sie z otwieranych drzwi

[Belegor]

Tsavo zapukał do drzwi i zawołał:
-Micheal Barns? Fizyk nuklearny, Micheal Barns? Musimy porozmawiać.

[Waverley]

Ahmed ka Bum pochylał się nad stołem w piwnicy jednego z domów na przedmieściach. Obok niego stała zakapturzona postać.
- هنا، وألمانيا، والشيطان هنا. لذلك وضعت هنا أنا الديناميت، وهنا أقف واطلاق النار. حسنا، حسنا! - odezwał się Arab.
- 不,不!德國,但這裡的猶太人!你站在這裡和那裡躺著一個硬幣。猶太人彎,你扔一個手榴彈 - zaoponował towarzysz Ahmeda. - 這是更好的,相信我。
- حسنا. لذلك سوف أفعل كما تقول.
- 再見!
Postać stojąca obok ka Buma wyszła z pokoju...

[Hellscream]

Michael usłyszał stukanie dochodzące od drzwi.
- Hellsu, spodziewaliśmy się kogoś?
- Nic mi nie wiadomo, caw. Oczy otwarte.

Kruk przeleciał do drugiego pokoju. Barns wstał, strzelił się lekko w policzek, gdyż stężenie procentów w jego organizmie zaczynało być odczuwalne.
- Już, już, moment, biegnę - powiedział, zmierzając w stronę drzwi. Zerknął przez judasza, odryglował drzwi i wpuścił gościa do środka.
- Michael Barns, w czym mogę pomóc? - zapytał, wyciągając dłoń.

[Sojlex]

Andriej siedział na uniwersyteckiej stołówce. Ponieważ chwilowo nie miał jedzenia w domu musiał zejść do ostatniej nadziei głodnego studenta... No dobrze, przedostatniej, bo w mieście Biedronek i innych Stonek brak, a konkretnie do wyżej wymienionej stołówki. Ze względów ekonomicznych zatrudniony był tam Türek, co dawało perspektywę dobrego kebaba, ale niestety reszty już nie. Ale jako student, Andriej wybredny nie był i po chwili jadł kebaba rozmyślając jednocześnie o ostatnich plotkach. O zabójstwie anielicy, o tym że w mieście robi się jeszcze mniej spokojnie niż zwykle. Podobnież mafia się przebudziła. Nie była to za dobra wieść, zwłaszcza że miasto już w tej chwili było stabilne jak wyjątkowo rozhisteryzowana osoba. Czyli w skrócie jeśli wracasz ulicą sam, uważaj na cokolwiek co leci w twoją stronę. Andriej spakował się i ruszył do domu. Miał tego pecha że mieszkał dość daleko...

[Fenir]

- Noriko, gdzie jesteś, mam jedzenie! - głos dobiegający z "przedpokoju" zbudził dziewczynkę. Szczególnie dzięki słowu "jedzenie", była raz, dwa na nogach i szła w kierunku  krzyczącego towarzysza.
- Co masz? - spytała.
- Nic szczególnego, trochę mięsa i warzyw, piwo i coś do picia dla Ciebie. Mam za to interesujące wieści, doszło do morderstwa.
- Mam nadzieje, że nie byłeś w to zamieszany! - wrzasnęła dziewczynka, swoim cieniutkim głosikiem.
- Spokojnie, jedzenie zdobyłem w uczciwy sposób - ukradłem.
- Kto zginął? W jaki sposób? Pochowali już trupa?
- Nie wiem, nie wiem i chyba nie.
- Ty nigdy nic ciekawego nie wiesz, ale gdzie są wszystkie dziwki, bary i dilerzy wiesz, aż za dobrze! - wrzasnęła poirytowana japonka.
- Nie smęć już tylko jedz, odnosząc się do "dziwek", niedługo wrócę.
- A idź se gdzie chcesz, tylko nie wplącz się, znowu w jakieś brudne sprawy.
- Niech Ci będzie, a już miałem zamiar iść pozabijać żyjących ludzi - powiedział sarkastycznym tonem, Allonzo i wyszedł.

[Belegor]

Tsavo spojrzał na człowieka, który nosił imię Micheala Barnsa. Zapach alkoholu i kruka spowodowały iż od razu pomyślał:
~Alkohol+ ptak= rany kłute= papuzica. Czy to ma być ten fizyk?! Cóż... nie ma innych o tym imieniu i nazwisku.~
Odpowiedział:
-Wybacz, że nie podam ręki, ale niezbyt dobrze ja odkaziłem i nie chciałbym przynosić... Panu żadnych potencjalnych chorób. Jesteś fizykiem nuklearnym, więc wiesz co nie co. Dzisiaj doszło do zabójstwa. Dokonał go lucyferianin, jako dyrektor szpitala w Central district obawiam się, że może dojść do więcej mordów. Jako świadek wojny między ptakami z góry, a robakami z piekła obawiam się że ci drudzy coś kombinują. Twoja wiedza pozwoli mi rozwiać lub potwierdzić wątpliwości. Porozmawiamy?

[Hellscream]

Barns szybko otaksował człowieka wzrokiem. Nie potrzebował rad wiernego kruka, by wiedzieć, iż nie był on do końca człowiekiem. W gruncie rzeczy, wcale nim nie był. Niemniej, gościnność jest cnotą.
- Proszę usiąść - powiedział, wskazując miejsce przy stole w kuchni. Przeszedł do pomieszczenia, otworzył lodówkę, wyjął butelkę whisky, colę, wodę mineralną i sok pomarańczowy. Dołożył do tego dwie szklaneczki, śledzie i swojską kiełbasę.
- Pan tak nie patrzy, panie Tsavo. Kto nie pije, ten kapuje - powiedział, widząc pełen konfuzji wyraz twarzy gościa.
- Skąd wiesz, jak się nazywam, skoro się nie przedstawiłem? - zapytał podejrzliwie gość. Gospodarz wzruszył ramionami.
- Mam swoje dojścia, mam swoich informatorów, demonie o imieniu Tsavo - puścił oko w kierunku rozmówcy. - Jestem w końcu facetem z krukiem! - roześmiał się Michael.
- Ale...Ale...
- Nie ale ale tylko siadaj pan i za spotkanie. I mów, co na duchu leży.

[Divine]

Armiwart szedł właśnie w kierunku ruin centrum handlowego, by przetestować swój nowy wynalazek, gdy nagle sklepem, z którego wyszedł, wstrząsnęła eksplozja.
-O matko-krzyknęła przestraszona dziewczynka
-O matko i córko-krzyknął ojciec
-O ku*wa-krzyknął pies, którego obecność i zdolność mówienia w tej chwili na nikim nie robiła wrażenia...
Wśród pyłu, który unosił się w powietrzu dało się zauważyć ciemną postać. Armiwart wziął kawałek cegły, który leżał obok niego i rzucił w chmury pyłu. To znaczy chciał rzucić... Cegła obróciła mu się w dłoni i spadła mu na głowę...