[Volkir]

Kugbir spał na dużym, szerokim łóżku. Był otoczony jedynie przez ciemność i kamienne ściany jego domu. Jego długa, ognistoruda broda opadała na podłogę. Kugbir tej nocy miał piękne sny. Los chciał, że jednego z pośród nich nie dokończył. Do domu z hukiem wpadł dobrze zbudowany krasnolud w pełnej zbroi, z toporem w ręku.
-Kugbirze! Wstawaj, bo choć jeszcze nie świta, to ważny do tego powód.-Krzyknął krasnolud w zbroi. Kugbir ziewnął i otworzył oczy. Był wściekły.
-W mordę jeża! Czego do cholery?-Spytał, czerwony z nerwów.
-Idziemy na wojnę. Romseh kazał Dasgarowi zebrać kilkudziesięciu chłopa z naszego miasta. Jako przyjaciela, Dasgar wybrał równierz Ciebie.-Powiedział łagodnym krasnolud w zbroi.-Zapomniałbym się przedstawić. Gucet żem ochrzczony.
-Ech, Dasgarowi się nie odmawia...Idź i powiedz by czekał na mnie na placu Thora wraz z drużyną.-Powiedziawszy to, Kugbir odwrócił się i zaczął szukać zbroi. W tym też momencie Gucet wyszedł, zatrzaskując za sobą drewniane drzwi. Kugbir szukał dłuższą chwilę, szperając po starych, nieotwieranych od dziesięcioleci skrzyniach. W końcu znalazł.
 

[Markal2000]

Bardzo mi się podoba, 5/5 tylko niestety za krótkie.
I co tu jeszcze napisać...zrób takich więcej.

[Volkir]

Jeszcze będzie! Ma to być długie opowiadanie, jedna całość, zakończona historia. Jutro napiszę kilka razy więcej, bo dziś nie mam humoru(jestem chory i przez gorączkę niezbyt fajnie się czuje).