Czy ktoś tutaj interesuje się żużlem? Ja osobiście za nim przepadam. Jest sto razy ciekawszy niż taka Formuła 1, no i mamy w tym sporcie naprawdę klasowych zawodników
Ale dla tych co się żużlem nie interesują krótkie wprowadzenie. Polacy są obecnie najlepsi na świecie. Są dla tego sportu kimś takim jak Hiszpania dla piłki nożnej, Francja dla piłki ręcznej, czy Austria dla skoków narciarskich. W poprzednim sezonie indywidualnym mistrzem świata został Gollob, a wicemistrzem Hampel, co oznacza, że mieliśmy dwóch naszych rodaków na najwyższym stopniu podium. Jakby tego było mało czwarte miejsce również zajął Polak (co prawda naturalizowany, ale co tam!), Rune Holta. Dodam, że drużynowe mistrzostwo świata zdobyliśmy już dwa razy z rzędu, a okazja żeby zdobyć je trzeci raz nadarzy się w sobotę, kiedy pojedziemy w finale (który odbędzie się w Gorzowie Wielkopolskim) razem z Danią i dwiema drużynami z barażów.
Nie dość, że nasi zawodnicy zdobywają regularnie najwyższe miejsca podium, to nasz kraj regularnie organizuje żużlowe zawody. Aż trzy z jedenastu Grand Prix odbywają się w Polsce, finał drużynowego Pucharu Świata odbywa się w Polsce, a w Toruniu znajduje się najlepszy na świecie stadion żużlowy. Polska Speedway Ekstraliga należy do najlepszych na świecie.
I dla tych co się żużlem interesują pytanie: czy uda nam się obronić mistrzostwo w sobotę? Moim zdaniem jesteśmy zdecydowanymi faworytami i mamy na to największe szanse, ale może być ciężko zważywszy na to, że finale jedzie również bardzo mocna Dania, a jeśli dorzucić do tego Szwecję, Australię lub Anglię z barażów będzie bardzo ciężko.

Temat mówi sam za siebie. Czy wolicie Mistrza Tolkiena, czy polskiego ojca fantasy Sapcia? I dlaczego?
Obaj autorzy moim zdaniem piszą wybitne książki. Sapcio stworzył świat bliski naszemu, bardziej "rzeczywisty", styl jego pisania jest bardziej naturalny niż u Tolkiena i łatwiejszy do przyswojenia. Tolkien pisał bardzo górnolotnie co sprawia, że jego książki nie są łatwą lekturą. Jednak ich fabuła, postacie, które Tolkien stworzył, świat w którym dzieje się akcja nie mają sobie równych.
Mimo wszystko wolę Tolkiena. Mistrza nikt nie przebije. Poza tym książki są dla mnie pewną ucieczką od rzeczywistości i wolę uciekać w ten cudowny, dopracowany co do najmniejszego szczegółu, baśniowy świat Śródziemia, niż w brudny, zły świat Wiedźmina. Nie mówię, że to co stworzył Sapcio jest złe. Jest bardzo dobre. Lubię i ten, i ten świat. Po prostu gdybym miał wybierać, wybrałbym Tolkiena.

Kiedy usłyszałem kto ma organizować te mistrzostwa, to mnie zamurowało. Rosja i Katar? O ile Rosję mogę jeszcze jakoś zrozumieć, ale Katar??? Czym kierowali się działacze FIFA, kiedy wybierali te kraje?
Po pierwsze uważam, że Mistrzostwa Świata powinien organizować kraj, albo z jakimiś tradycjami piłkarskimi, albo taki, który chociaż teraz dobrze w piłkę pogrywa. W ostatnich latach i mundiale i Euro były organizowane w krajach, które są przeciętnymi drużynami niezdolnymi nawet wyjść z grupy, jak Austria, Szwajcaria, albo RPA. Gdyby nie byli gospodarzami mistrzostw, pewnie by nawet do nich nie awansowali. To żenada, kiedy gospodarz odpada już w fazie grupowej. Przypuszczam, że tak samo będzie z Euro 2012.
Rosja nie gra w piłkę nożną tak źle. O ile pamiętam, to są całkiem wysoko w rankingu FIFA, a na ostatnich Mistrzostwach Europy awansowali nawet do półfinału. Ale jeśli mieli takich rywali jak Anglia, to uważam, że mundial im się nie należy. Anglia to ojczyzna futbolu, Anglicy od dawna nie organizowali żadnej imprezy piłkarskiej, mimo, że mają wszystko do tego potrzebne. Angielska liga jest jedną z najmocniejszych, o ile nie najmocniejszą na świecie. Może działacze FIFA chcą rozprzestrzenić piłkę nożną w Rosji, pewnie tak, bo Rosjanie stają się coraz bardziej liczącą siłą w świecie futbolu, rosyjskie kluby takie jak CSKA Moskwa, albo Zenit St Petersburg odgrywają ostatnio dużą rolę w europejskich pucharach.
O ile wybór Rosji potrafię jakoś zrozumieć, o tyle Katar to dla mnie kompletna porażka. Może i są jednym z najbogatszych państw świata, ale co z tego? Tutaj już nie można powiedzieć o "spopularyzowaniu piłki nożnej w Katarze", skoro stadiony, które mają być arenami Mistrzostw, po mundialu mają być rozebrane! Katar jest chyba nawet za nami w rankingu (Polska miejsce 71) i nigdy nie słyszałem, aby reprezentacja Kataru grała na Mistrzostwach Świata. Mecze będą odbywać się w bardzo wysokich temperaturach, a piłkarze będą zmęczeni. Mówi się o klimatyzowanych stadionach. Już to widzę! Pewnie stadiony nie będą wiele lepsze niż te Ekstraklasy, skoro mają być później rozebrane. Jak dla mnie murowanym faworytem do organizacji mundialu była Australia, ale się zawiodłem.
Coraz częściej mówi się o korupcji w FIFA. Wcześniej to bagatelizowałem, ale widać, że sprawa jest poważna. Katar i Rosja miały najgorsze oceny po wizytacji w ich krajach spośród kandydatów do organizacji mistrzostw, a mimo to dostały te imprezy. Nie wiem jakim cudem, jedyne co mi przychodzi na myśl: łapówka? Ale jakoś nie mogę uwierzyć.

Założyłem ten temat gdyż niezmiernie mnie to ciekawi. Większość moich znajomych korzysta z Mozilli, trochę też z Opery, ale coraz więcej osób przerzuca się na Chrome'a. Ja też. Dla mnie to przeglądarka najszybsza i najłatwiejsza w obsłudze. A wy z jakiej korzystacie? W ankiecie jest pięć chyba najpopularniejszych przeglądarek. Jeśli używacie innej, napiszcie. 

Ten dział wydawał mi się najbardziej odpowiedni dla tego tematu - w końcu dotyczy książki fantasy, a i widziałem jeden temat o Sci-Fi. Wiele osób na tym forum czytało "Eragona", a Gwiezdne Wojny oglądali chyba wszyscy, więc powinniście wiedzieć o co chodzi.
No więc tak. Eragona lubię. Jednak już od dłuższego czasu dręczyła mnie bardzo poważna sprawa - fabuła. Czytając książkę po raz któryś (i jej kontynuacje) postanowiłem założyć ten temat.
No więc właśnie. Fabuła. Czy nie zauważyliście, że jest łudząco podobna do "starszych" części Gwiezdnych Wojen? Poniżej postaram się to udowodnić.

Eragon / SW 4: Nowa nadzieja
Dobre stare czasy minęły. Wszystko przez Galbatorixa / Dartha Sidiousa który wcześniej wymordował Smoczych Jeźdźców / Rycerzy Jedi przy pomocy zdrajcy Morzana / Anakina Skywalkera. Galbatorix / DS stał się władcą wielkiego i potężnego Imperium. Jednak nie wszyscy są z tego zadowoleni. Władcę za wszelką cenę starają się obalić Vardeni / Rebelianci. Tak wygląda sytuacja. Tymczasem młody Eragon / Luk wychowywany przez wuja / wuja i ciotkę odnajduje jajo smoka / robota R2-D2 z wiadomością od księżniczki Lei. Wuj Eragona / rodzina Luka zostaje(ą) zamordowani przez Ra'zaców / bandytów. Eragon / Luk wyrusza więc ze starym Jeźdźcem Bromem / Jedi Obi-Wanem, aby zabić Ra'zaców / uratować Leię. Niestety Brom / Obi-Wan ginie zabity przez Ra'zaców / Dartha Vadera (Anakina). Jednak w czasie podróży Eragon / Luk poznaje Murtagha / Hana Solo przy pomocy którego udaje mu się uratować Aryę / Leię i dotrzeć z nią do Vardenów / Rebeliantów. Na końcu książki / filmu Eragon / Luk pomaga Vardenom / Rebeliantom wygrać bitwę z siłami Imperium, oraz zabić Cienia Durzę / zniszczyć Gwiazdę Śmierci.

Najstarszy / SW 5: Imperium kontratakuje
Imperium zabija przywódcę Vardenów Ajihada / niszczy bazę Rebeliantów. Eragon / Luk udaje się do Oromisa / Yody aby poznać kolejne tajemnice Jeźdźców / Jedi. Na końcu książki / filmu Eragon / Luk pojedynkuje się z Murtaghiem / DV od którego dowiaduje się, że jest synem Morzana / że DV jest jego ojcem.

Brisingr / SW 6: Powrót Jedi
Eragon / Luk wraca do Oromisa / Yody aby dokończyć szkolenie. Niestety niedługo potem Oromis / Yoda umiera zabity przez Galbatorixa / ze starości. Eragon / Luk przy pomocy Aryi / DV zabija kolejnego Cienia / DS.

Mimo, że "Dziedzictwo" liczy sobie cztery tomy, a starsze części Star Wars to trylogia trudno nie zauważyć tych podobieństw w obu fabułach, nie sądzicie? Osobiście uważam, że wiele wątków jest różnych, ale główny to dokładnie to samo - nowe pokolenie Jeźdźców / Jedi stara się zabić mrocznego tyrana, który ich zniszczył.

Postanowiłem ratować ten dział i mam do was następujące pytanie: który set jest najlepszy? Ja osobiście nie mogę się zdecydować, moim zdaniem to zależy od mapy na której gramy np. taki Kapelusz Admirała bezcenny na mapach "wyspiarskich". W całej mojej przygodzie z HoMM udało mi się zdobyć tylko Pierścień Maga, oraz Kapelusz Admirała, lecz z niewiadomych przyczyn nie mogłem go założyć No i w kampanii z Yogem miałem Anielskie Przymierze Więc pytam jeszcze raz, waszym zdaniem - co najlepsze?

http://www.tawerna.biz/viewpage.php?page_id=222 - dla odświeżenia pamięci 

...moje drugie opowiadanie po pierwszym niewypale. Przy "Tingalu" straciłem wenę i już nie mogłem nic więcej napisać. Mam nadzieję, że teraz będzie lepiej.

PROLOG

Ręka uderzyła w blat z ogromnym hukiem.
-Chcę tylko lekarstwa.
Te słowa wypowiedział wysoki, dobrze zbudowany mężczyzna. Na sobie miał kolczugę i skórzaną zbroję. Nosił także wysokie, wykonane z jakiejś ciemnej skóry buty. Na rękach połyskiwało mnóstwo pierścieni ze szlachetnymi kamieniami. Mężczyzna był całkowicie łysy i gładko ogolony. Twarz pokrywała siatka zmarszczek i mnóstwo blizn. Zimne, szare oczy, w których nie było ani śladu litości, czy miłosierdzia jarzyły się za to sprytem, oraz inteligencją. Za pasem ów człowiek miał zatknięty miecz w którego rękojeści połyskiwał czerwony rubin. Teraz łysy wpatrywał się w jakiegoś staruszka z długą siwą brodą i włosami, oraz okularami na nosie, który kulił się ze strachu.
-Na pańską przypadłość nie ma lekarstwa – powiedział staruszek.
-Co to znaczy „nie ma lekarstwa”? – wycedził tamten.
-Nie wynaleziono go jeszcze – rzekł staruszek. – Można tylko zapobiegać atakom, ale choroby nie da się wyleczyć.
-Wiem o tym, bo sam zapobiegam tym atakom – wycedził znowu łysy. – Ale ja szukam lekarstwa. Muszę je mieć, rozumiesz?
-Skoro udaje się panu zapobiegać skutecznie tym atakom to nie rozumiem…
-Ja muszę mieć to lekarstwo!!! – ryknął łysy.
I z nienawistnym spojrzeniem wyciągnął z pochwy miecz, a następnie zanurzył go w piersi staruszka. Ten padł na podłogę. Leżał tam drżąc konwulsyjnie i charcząc krwią. Łysy pochylił się nad nim. Popatrzył na staruszka niewidzącym wzrokiem.
-Teraz poczujesz jak to jest – powiedział spokojnie, już bez gniewu.
To mówiąc wyszedł i zostawił tamtego leżącego w coraz szerszej kałuży krwi, nadal drżącego i charczącego.

Ok, to moje pierwsze opowiadanie, więc nie bądźcie zbyt surowi. Pewnie napiszę kontynuacje, bo akurat nie mam co robić.

PROLOG
Było późne popołudnie. Jeździec na brązowym koniu zbliżał się powoli do miasta. Jego czarne włosy opadały swobodnie na ramiona, szczękę pokrywał ledwo widoczny cień zarostu, a brązowe oczy patrzyły bystro przed siebie. Mężczyzna ubrany był w płaszcz z kapturem, chociaż teraz go odrzucił. Miał także skórzane spodnie i rękawice na dłoniach. U jego pasa chybotał się miecz, a do siodła był przymocowany łuk i kołczan pełen strzał z gęsimi lotkami. Teraz jeździec patrzył na cel swej podróży – miasto.
Miasto było duże. Na jeziorze nad którym było położone nieustannie kręciło się mnóstwo małych i większych łodzi. Większość należała do rybaków, choć niektóre były własnością przewoźników lub ludzi mieszkających w dokach. Samo miasto otaczały solidne mury z licznymi wieżami i basztami. Na obwarowaniach przechadzali się strażnicy. Centrum miasta również otaczał mur, chociaż znacznie mniejszy.
Mężczyzna przejechał przez bramę, której pilnowało kilku niedbale trzymających broń żołnierzy. Na noc była zamykana grubymi, dębowymi wrotami, oraz dodatkowo żelazną kratą. W tej chwili jeździec jechał niestarannie wybrukowanymi ulicami wzdłuż których ciągnęły się rzędy drewnianych domów. Wydawało się, że wie dokładnie dokąd zmierza. Wjechał do elegantszej dzielnicy miasta i zatrzymał się dopiero na dużym, brukowanym placu wokół którego stało parę domów, jeden, albo dwa sklepy i duża hałaśliwa karczma. Wypolerowany szyld nad wejściem głosił „Pod złotą gruszką”. Mężczyzna przywiązał konia do palika, odpiął od siodła łuk i kołczan, umocował to na plecach i wszedł do środka.
Wewnątrz było miło i gwarnie. Na kominku płonął ogień, zdyszany karczmarz biegał od stolika do stolika i podawał piwo, a w izbie zgromadził się spory tłum. Większość bywalców „Złotej gruszki” stanowili ludzie, ale było tam też paru przedstawicieli innych ras. Przy stoliku niedaleko drzwi siedziało kilku krasnoludów grających w kości. Jeden z nich z głośnym śmiechem zgarniał właśnie stosik monet, natomiast drugi patrzył na to z kwaśną miną. Jakiś stary gnoll opowiadał grupce młodych słuchaczy o swoich przygodach. Pod ścianą siedziało dwóch zakapturzonych osobników opatulonych w czarne płaszcze i cicho rozmawiających ze sobą.
Mężczyzna nie zwrócił na to wszystko większej uwagi tylko wypatrzył jednego człowieka siedzącego pod ścianą. Był to mężczyzna, który na oko mógłby mieć trochę ponad czterdziestu lat. Miał krótkie, brązowe włosy w wielu miejscach przetykane siwizną i wodniste oczy. Jeździec do niego podszedł.
-Witaj Tingal – rzekł ten z brązowymi włosami.
-Witaj Mandalu – odpowiedział Tingal. – Mam nadzieję, że zdrowie ci dopisuje.
Mandal zaśmiał się.
-Owszem, lecz to nie to co kiedyś.
Przez chwilę obaj milczeli, a Mandal pociągał z kufla.
-Słyszałeś o Demnocie? – spytał w końcu Tingal.
Starszy mężczyzna spoważniał.
-O tak, uciekł trzy dni temu i nie znaleźli nawet śladu po nim. Nie wiem jak to mogło się stać. Był tak dobrze pilnowany… A jeśli ucieknie…
-Słyszałem pogłoski o tym, ale nie wiedziałem, czy im wierzyć – odrzekł tamten. – Co zamierzasz teraz zrobić?
-Postaram się go wytropić i jeśli szczęście mi dopisze złapać lub zabić – odrzekł z westchnieniem Mandal.
-Myślisz, że ci się uda?
-Tak sądzę – rzekł Mandal po czym pociągnął z kufla. – Nie można pozwolić żeby Demnot uciekł.
Znowu chwilę milczeli.
-Potrzebuję pieniędzy – powiedział młodszy z rozmówców.
Mandal znowu się zaśmiał.
-A mało tu okazji do zarobku? Rozejrzyj się trochę! – powiedział po czym podszedł do karczmarza żeby zapłacić.
Daleko od miejsca gdzie toczyła się ta rozmowa stał samotny jeździec na czarnym koniu. Miał na sobie zwykłe spodnie i płócienną koszulę. Cały jego strój był podarty i poplamiony. Jeździec był całkowicie łysy i miał brązową brodę. Jego lewe oko okalał paskudny żółty siniec, a warga była czerwona i opuchnięta. W istocie całą twarz jeźdźca pokrywały małe sińce, zadrapania i otarcia. Zimne, szare oczy bez cienia litości wpatrywały się w horyzont.
-Nie złapią mnie – powiedział Demnot do siebie.

Mam nadzieję, że to pierwszy taki temat, jak nie to sorry W tym temacie możemy gadać o jednostkach neutralnych w heroes 5 wasze ulubione, opinie o nich, najlepsza, najsłabsza takie tam... A tak a propos to mam pytanie czy poza żywiołakami, rycerzami śmierci, feniksami, wilkami, mumiami i mantykorami są jeszcze jakieś

Jeśli był taki temat, to przepraszam. Wierzcie mi, szukałem. Ale chciałbym poznać wasze opinie, co do najbardziej przydatnej umiejętności dla bohatera w H3. Piszcie jaka jest waszym zdaniem i dlaczego.

Dla mnie oczywiście najbardziej ważna i przydatna jest Mądrość. Dzięki niej można poznać naprawdę potężne czary np. Implozja, Wskrzeszenie, Armageddon i inne.