Zdążyłem!
Głosuję na Andre94nt. Tak po prostu bez powodu. Żeby tylko karniaka nie zgarnąć. Mam ostatnio słaby internet.

Nie. Dzisiaj wieczorem Hellscream stanie się tylko kropka w historii. Przynajmniej mam taką nadzieję. Jak możecie tego nie widzieć? Przeciez on nami wszystkimi dyryguje. Niepotrzebny nam taki gracz.

Jutro się nic nie pomyśli.
Koniec twojej hegemonii Hellscream. Robisz co chcesz, zachowujesz się jakbyś wszystko wiedział i wszystkim rozkazujesz co mają robić. Nie na tym to polega. Każdy ma myśleć sam, przynajmniej tak myślałem do tej pory. Na początku gry cię nie ma teraz przychodzisz i od tak każesz zabić mnie. Teraz sobie zmieniasz zdanie i nagle DiamondLady. Zabijesz mnie, zabijesz ją zabijesz jeszcze więcej miastowych, a potem się okarze, że wszyscy byli niewinni. I tak dotrwasz do końca gry. Sprytna taktyka. Na początku gry nic sobą nie wnosić poczekać aż gra się rozpedzi, a potem atakować do woli. Robisz to jeszcze w taki naturalny sposób żeby nikt się nie połapał. Daj mi chociaż jeden racjonalny powód dla którego chciałeś mnie zlinczować. Jestem pewien, że nie jesteś w stanie go wymyślić bo zwyczajnie takiego powodu nie ma!!!!!!!!!! Myślisz, że będziesz sobie pomiatać miastem, ale ja się nie dam. Twoja wina jest dla mnei oczywista i mam nadzieję, że nie tylko dla mnie. Dzisiaj oczywiście głosuję na ciebie iradzę wszystkim zrobić to samo.

Przyznam, że za bardzo nie śledziłem tej dyskusji tutaj. Bardziej jednak ufam Sylathowi niż Kocicy i dlatego skłonię się do głosu na Cahan. Szansa, że jednocześnie Revold, Sylath i Sonic się mylą jest raczej niewielka, bo uchodzą oni za dobrych graczy.

Gdzie jest moja historyjka? Tymczasem piszę nową.
Ferengard odnalazł wreszcie swojego przeciwnika. Odczekał na odpowiednią chwilę. Kiedy wyszedł z wioski napadł na niego. Najpierw związał go swoją siecią rybacką, a potem rzucił się na niego. Niestety przeciwnik był szybszy. Odskoczył, wziął tasak i odrąbał wiedźminowi lewe ramię. Ferengard zwinął jego czunek w kitkę, którą wymachiwał rzucając na lewo i prawo znaki. Przeciwnik z Midgaardu oberwał Aaardem obszarowym. Rzucił swój ostatni toporek do rzucania w wiedźmina. Ferengard uchylił się w ostatniej chwili, po czym podniósł toporek do rzucania i rzucił nim w przeciwnika. Niestety chybił. Wróg rzucił się na niego w dzikiej szarży tratując napotkane na swojej drodze przeszkody. Wiedźmin stał niewzruszony. Ta postawa bardzo zdziwiła przeciwnika. Popełnił błąd i Ferengard go sprytnie wykorzystał. Kiedy wróg chciał zadać lewy sierpowy wiedźmin szybko dokonał bloku i nastąpił kontratak. Midgaardczyk zawył z bólu. Szybko przekoziołkował pod przeciwnikiem jednocześnie chwytając go za kostkę. Tamten nie owijał w bawełnę i też chwycił go za kostkę. Przez pewien czas pozostawali we wzajemnym ścisku. W końcu wiedźmin wyjął swój sztylet i rozciął nim gardło przeciwnika. Skowyt bólu wydawał się trwać wieki... Ostatecznie Ferengard zabił swojego odwiecznego wroga, który zabił mu brata bliźniaka (kilka edycji forumowej mafii wcześniej .

Jeżeli jeszcze są zapisy to chciałbym zagrać.

Ferengard uciekał. Nie wiedział przed czym. Tylko parł wciąż naprzód i naprzód jak opętały. Może do Dymitra Samozwańca II? A może I? Nie pamiętał już. Jego cel był nieokreślony. Dlaczego goni własny ogon? Kto mu go przyszył? Jaki będzie jego koniec? Czy tak okrutny jaki spotkał jego rodzonego brata? A może siostrę? Oby nie, bo byto oznaczało jedno. WOJNĘ!
Na te i inne pytania uzyskacie odpowiedzi oglądając kolejny odcinek. Wiedźmin Ferengard, "Historia pisana na nowo"-część 1, rozdział 3/7.

Ferengard ponownie wyruszył na łowy. Spotkał Asesora, jego dawnego kompana. Przyjaźnili się od wielu lat. Okazało się jednak, że ów Asesor jest zbiegiem więziennym. Nie zastanawiając się długo Ferengard wyjął swój srebrny miecz i dźgnął wielokrotnie potwora. Biedny Asesor konając wydał ostatnie tchnienie. Tchnienie śmierci...
Kiedy wracał do domu zauważył Dymitra Samozwańca. Nie zastanawiając się długo pojmał go i wsadził do lochu. Jednak Dymitr okazał się sprytniejszy. Wykorzystał swój projekt świniołapa i wydostał się z lochu używając wytrycho-świni (świnia, która ma wytrych zamiast głowy). Nie namyślając się wielce Ferengard ruszył za nim w pościg. Wiedział, że ma niewiele czasu zanim sen zacznie się walić. Miał na szczęście przy sobie sztylet, który raz wprawiony w ruch nigdy nie przestawał się kręcić. Stąd wiedział, że nie śni. Jego głównym celem był Dymitr Samozwaniec. Czy odnajdzie go zanim będzie za późno? Czy złapie Dymitra zanim doszczętnie przemieni on profesora w pokemona? Czy wreszcie Ferengard zajmie się tym co robi najlepiej czyli polowaniem na Smoki?
Na te i inne pytania uzyskacie odpowiedzi oglądając kolejny odcinek. Wiedźmin Ferengard, "Historia pisana na nowo"-część 1, rozdział 2/7.

Ferengard był wspaniałym wiedźminem-matkobójcą. Oprócz zajęć wiedźmińskich często chodził do kościoła gdzie spotykał bardzo zabawnego człowieka. Ferengard miał jednak zlecenie, którego nie mógł tak łatwo wykonać. Zlecenie na własnego brata... Rozterki myślowe ciągle mu dokuczały, nie był pewien czy warto. Wahania nastroju połączone z tymi dziwnymi snami były najgorsze. Było mu ciężko. Nie miał rodziny, był sam. Jak zawsze.. Nigdy mu to nie przeszkadzało liczyło się tylko zlecenie. Jednak dziś naszły go refleksje. I nie były to refleksje o zabijaniu tylko o chęci założenia rodziny. Własnej rodziny. Póki co wskoczył na swoją Płotkę i kłusem popędził naprzód. Naprzeciw przygodzie i feralnym zleceniu.. Czy w finalnym momencie pociągnie za spust kuszy? Czy wbije zatruty bełt w bezbronnego brata? Czy bez cienia litości będzie patrzył jak niewinny nikomu brat zwija się z cierpienia i błaga o śmierć? Czy wreszcie z zimną krwią i bez mrugnięcia okiem go zabije...
Na te i inne pytania uzyskacie odpowiedzi oglądając kolejny odcinek. Wiedźmin Ferengard, "Historia pisana na nowo"-część 1, rozdział 1/7.

Nie wiedziałem że jeszcze tu gracie . Jeśli będą historyjki to zagram.

Johny tak jak zapowiedział udał się na polowanie. Na początku było łatwo, zabił kilku niewinnych, potem kilku opryszków. Shotgun i obrzyn w jednym służyl nadzwyczaj dobrze. Kiedy brakło mu pocisków posłużył się granatami termojądrowymi (zakazanymi tutaj oczywiście). Liczył, że trafi do więzienia i dzięki temu odzyska swojego potomka i odegra się na matce. To było jego jedyne marzenie. Musiał je spełnić. Musiał!

Nie wiem jeszcze na kogo dziś zagłosuję. Podejrzewam Fenira, który nagle w tej edycji ucichł. Ale ok, może ma taką taktykę. Drugi podejrzany to Sojlex. Kolejny pseudo-cichacz. Niby jest a go nie ma. Wiem, że sam może zbyt aktywny nie jestem i wiele się nie wydarzyło, ale na kogoś zagłosować trzeba. Także, z góry przepraszam jeśli przyczynię się do linczu na kimś

//Tsavo, przepraszam moje niedopatrzenie//
Johny szybko wyszedł ze szpitala. Poszedł na spotkanie ze swoim ulubionym mleczarzem. Kiedy ten dał mu mleko, Johny dowiedział się wielu interesujących informacji na temat ludzi w okolicy. Bał się, że prawda o jego nielegalnym pobycie wyjdzie na jaw. Po dotarciu do domu, z przykrością stwierdził że jest on samotny. Philippa gdzieś poszła a dziecka nie było. Zadzwonił do swojego prawnika i dowiedział się najgorszego. Philippa na mocy paragrafu 178, rozdziału 67, podrozdziału 14 napisanego czcionką o rozmiarze 4, ukradła mu dziecko! Tego już dłużej nie mógł znieść. Jego prawdziwa osoba, w osobie Punishera, musiała się ujawnić. Wziął kluczyki do swojego kabrioletu, otworzył szafkę z nielegalną bronią, zabrał z niej obrzyna i pojechał na "polowanie".

Oczywiście będe losował. Napiszę jeszcze na kogo padło wieczorem. Nie mam oczywiście żadnych podejrzeń. Mogła zginąć Cahan, mógł ktokolwiek inny. Nic nam to nie dało.

Johny zastanawiał się nad sensem swojego istnienia. Im dłużej tak myślał, tym bardziej był pewien że musi udać się do pobliskiego szpitala na leczenie. Trawiła go od środka dziwna choroba. Obawiał się jednak że jest ona bardziej natury psychicznej aniżeli fizycznej. W końcu żona przekonała go że warto to sprawdzić. Poszedł do szpitala gdzie natknął się na anioła- Tsavo. Pan tu pracuje, prawda? Tsavo był chyba czymś bardzo zajęty więc nie odpowiedział. Johny poszedł się zapisać jako pacjent. Po zapisach, udał się we wskazanym przez recepcjonistkę kierunku.