[Saph]

Ucieczka - walka. Walka - ucieczka. Popadam w rutynę... Laissen wyciągnęła sztylet. Nie musiała obawiać się, że tym razem kogoś zabije, bo przed sobą widziała tylko szkielety.  W poświacie rzucanej przez czar elfki widziała ich ohydne kontury. Zapach przegniłych kości mieszał się z fetorem obecnym w kanałach.

[Ptakuba]

Szkielety zaatakowały, jednak uzbrojeni w broń białą i czarną ludzie skutecznie osłaniali resztę. Elf i jaszczuroczłek trafili idealnie - dwaj nieumarli rozsypali się, gdy strzały uderzyły ich prosto w mostki z ogromną siłą. Kolejni dwaj padli od uderzeń ogromnego miecza i buławy. Kolejne trzy trupy były zajęte walką z pochłoniętym bojowym tańcem elfem. Jeszcze jeden zginął od uderzenia czarodziejskiej energii, która przybrała formę kuli błękitnych, przeplatanych miniaturowymi błyskawicami płomieni. Został jeszcze jeden szkielet z mieczem i tarczą, jeden z korbaczem i sztyletem i siedmiu kościanych łuczników.

[Szałas]

Kiedy grupka znalazła się przy wejściu do kanałów, Etrom kazał wszyskim być cicho i nie ruszać się. - Zaraz idziemy dalej tylko sprawdze czy nikogo nie ma... Nie chcemy przecież żeby nagle jakaś maszkara kanałowa nas pożarła kiedy jesteśmy już tak blisko wyjścia z miasta. - odparł i wszedł głębiej. Był ciemno. Wszędzie panował półmrok a jedynym żródłem światła były pozawieszane dość żadko pochodnie... Krok za krokiem szedł w głąb. - chyba nic tu nie ma... - pomyślał po czym krzyknoł do pozostałych - droga wolna... streszczajcie się. - i wtem usłyszał jakieś dziwne odgłosy. Brzmiały jakby ktoś tłukł kawałkiem żelaza o kamienne ściany. - Może to walczący strażnicy? Wypadało by sprawdzić... - ciekawość zaczeła go wieść na północ...

[Kolcz]

Etrom zobaczył jak grupka wszystkich możliwych stworzeń walczy z bezmózgimi szkieletami. Najlepszym rozwiązaniem było wspomóc ich w walce... a czy potem aby sami się nie zatłuką to już ich problem....

[Szałas]

- No krasnoludzie jednak czeka nas bitka... Wyciągaj broń, runy, patyki czy co tam masz i zniszczmy te trupojady... - po chwili odezwał się również do uczniów wyciągając swój łuk - wy też młodziki jak możecie... - i w tym momencie wypuścił pierwsze trzy strzały w kościaki celując prosto w czaszki i mostki by się rozpadły... niestety poczuł już że Demoniczny szał zaczyna słabnąć i nic na to nie poradzi...

[Kolcz]

Po chwili rozkładające się ciała przeciwników padły na ziemie zasypane gradem strza, ciosów, czarów i innego stuffu. Kiedy już ciała rannych zostały odpowiednio przygotowane do transportu, a czarodzieje rzucili czar odświeżenia powietrza, bohaterowie ruszyli w kierunku -> północnej bramy. Obleżenie nie było przegrane ale na  pewno ciężko je będzie wygrać trzeba będzie znaleźć schronienie.

[KaM]

 Tunkor powiedział - Może rostawimy obozowisko w zachodnim lesie? - i spjrzał pytająco na Etroma.

[Szałas]

- Znam pewne idealne miejsce... spędziłem tam dzień bodajżę zanim wkroczyłem do miasta... powinno być tam jeszcze moje wypalone ognisko. Znajduje się troche bardziej na zachodzie jakąś godzine drogi od miasta. Łatwo będzie trafić. Znajduje się pod Olbrzymim drzewem bukowym. - Opowiadał dalej Etrom. - Korona drzewa jest dość wysoko że jakby jeden z uczniów był na szczycie wypatrzył by ewentualne zagrożenia no i liście stanowią zarówno idealny kamuflaż jak i schronienie... Tam zabierzemy młodocianych... tylko odszukajmu tych co urzyli teleportacji... - przypomniał ork - masz może jakiekolwiek pojęcie gdzie mogli się zmaterializować? Kazałem im tuż przy wyjściu z kanałów ale... - oznajmił zaniepokojonym głosem i zaczoł się rozglądać na boki...

[KaM]

 - Wyśle wilka na zwiady do lasu, może coś znajdzie - powiedział Tunkor i powiedział do wilka - No, idź mój przyjacielu, znajdź uczniów. - Wilk go posłuchał i pobiegł.

[KaM]

 Wilk przybiegł do Tunkora - No i co? Są? - Tunkor wstał i zwrócił się do Etroma - Są wszyscy, wilk nas do nich dorowadzi. To co? Idziemy? - spytał.

[Szałas]

- Choćmy najpierw do tego miejsca o którym mówiłem... trzeba gdzieś te dzieciaki zostawić no nie... - powiedział i skierował pochód do lasu...

[Saph]

No... już niewiele zostało. Laissen niepostrzeżenie podeszła do jednego z łuczników i spróbowała uderzyć go z pięści. Sztyletu nie używała, ponieważ byłaby to syzyfowa praca. Za dużo przerw między kościami.

[Ptakuba]

Choć uderzenie pięści elfki pozbawiła szkieleta równowagi i może jednego żebra, ale nie odczuł on większych szkód. Szybko zabrał się za naciąganie kolejnej strzały.

[Saph]

Cholerny szkielet. Laissen postanowiła dzielnie ukryć się za plecami pewnego umięśnionego elfa. Od zapachu obecnego w kanałach bolała ją głowa.

[Ptakuba]

Ostatni wróg szybko został unicestwiony. Cała grupa szybko ruszyła naprzód i po pewnym czasie drogi wyszli na powierzchnię. Świeże powietrze ucieszyło elfkę, jak i całą resztę. Byli przy Srebrnej Wstędze, w lesie, około kilometra na zachód od Hortimu.
Pisz w lesie.