[Joker]

Poemat o Impie
Tom XII




Imp - chytry i podstępny,
Jak co dzień rano umył zęby,
Opryskał lekko wodą twarz i ręce,
Bo przeczytał tak na wody butelce.
Tak odświeżony udał się na zwiady po piekle,
Z daleka zdawał się słyszeć odgłosy cerberów ujadających wściekle.
Uśmiechnął się i powiedział: "Pięknie",
W końcu takiej atmosfery nie znajdziesz nigdzie indziej jak w piekle.
Kontynuowała przechadzkę mała poczwara,
Gdy jakiś dziwny dźwięk dobiegł do niej z dala.
Pobiegł Imp sprawdzić co się dzieje,
Patrzy a tu przeciąg w piekle - wiatr wieje.
Wszczął alarm Nasz bohater,
By uratować piekielny krater.
Gdyby zastygł od wiatru byłoby niedobrze,
A w Naszym Impie zaletą jest pośpiech.
Gdy wszystko się uspokoiło,
Impa jedno zdziwiło,
Mianowicie - kto otworzył okno w piekle,
Nagle jak ktoś nie wrzaśnie, jak nie jęknie,
To Skrytobójca złapany przez diabła smażył się w kotle,
Imp spojrzał i pomyślał - "Rzeczywiście - podłe".




Morał tym razem spod lady:
Nie pakujcie się w tarapaty!
Powstrzymaj ciekawość i nie wchodź gdzie nie wolno,
Zwłaszcza przez popsute okno!

[mateo]

extra